Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου

του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δορμπαράκη

῾῎Ανθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τό ἱερόν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καί ὁ ἕτερος Τελώνης᾽ (Λουκ. 18, 9)

α. Ένας θεωρούμενος άγιος και ένας θεωρούμενος αμαρτωλός βρίσκονται στον ίδιο χώρο του ναού, για να προσευχηθούν. Ο ένας, ο Φαρισαίος, γεμάτος αρετές που επιβεβαιώνονταν στην πράξη, καταδικάζεται: η προσευχή του απορρίπτεται. Ο άλλος, ο Τελώνης, γεμάτος από αμαρτίες και αδικίες, δικαιώνεται: η προσευχή του γίνεται αποδεκτή από τον Θεό. Στην αρχή του Τριωδίου, της ευλογημένης περιόδου που εκβάλλει στον Σταυρό και την Ανάσταση του Κυρίου, η Εκκλησία μας προβάλλει το ανατρεπτικό αυτό σκηνικό. Για να μας θυμίσει ότι ένας είναι ο δρόμος της περπατησιάς μας σ’ αυτόν τον κόσμο: ο δρόμος της τελωνικής κραυγής: «ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ». Τι τελικά συμβαίνει;

 β. 1. Και οι δύο, και ο Φαρισαίος και ο τελώνης, επιτελούν κάτι που εκ πρώτης όψεως φαίνεται καλό: προσεύχονται. Παγκοσμίως και πανθρησκειακώς, η προσευχή θεωρείται ότι είναι μία από τις ανώτερες ενέργειες της ψυχής του ανθρώπου, αν όχι η ανώτερη, κατεξοχήν δε στον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό. Ο ιουδαιοχριστιανισμός κατανοεί την προσευχή ως καρπό της πρώτης και μεγάλης εντολής του Θεού, της αγάπης προς Εκείνον. «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της ψυχής σου, εξ όλης της καρδίας σου, εξ όλης της διανοίας σου, εξ όλης της ισχύος σου». Αναφέρεσαι στον Θεό και διαλέγεσαι με Εκείνον, τον Οποίον καλείσαι να αγαπάς καθ’ ολοκληρίαν, γιατί σε δημιούργησε, σε φροντίζει, σε διακυβερνά, είναι ο τελικός κριτής σου. Με το δεδομένο μάλιστα της «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Αυτού» δημιουργίας σου. Κι ακόμη περισσότερο, εκεί που η προσευχή θεωρείται ό,τι πιο φυσικό και αναγκαίο μπορεί να υπάρξει στον άνθρωπο, κατά κυριολεξίαν θέμα ζωής και θανάτου, είναι στη χριστιανική πίστη. Διότι ο Χριστός ερχόμενος στον κόσμο προσέλαβε τον άνθρωπο, τον ένωσε με τον Εαυτό Του, τον έκανε μέλος δικό Του, κάτι που ενεργοποιείται στην Εκκλησία με το μυστήριο του βαπτίσματος, του χρίσματος, της εν μετανοία μετοχής στη Θεία Ευχαριστία. Δεν είναι τυχαίο που ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει ότι η προσευχή  είναι πιο αναγκαία και από την ίδια την αναπνοή, είναι η ίδια η ζωή του ανθρώπου. «Μνημονευτέον του Θεού μάλλον ή αναπνευστέον», σημειώνει συγκεκριμένα, δηλαδή: πρέπει να μνημονεύουμε τον Θεό περισσότερο από το να αναπνέουμε. Ούτε είναι επίσης τυχαίο που ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος ορίζει την προσευχή ως «συνουσία του ανθρώπου με τον Θεό».

Στην μετάνοια του Ζακχαίου (+Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου)

του μακαριστού Μητροπολίτου

Νικοπόλεως και Πρεβέζης Μελετίου (Καλαμαρά)

Ὑπάρχουν κάποια πράγματα πού μᾶς προβληματίζουν πάντοτε πολύ. Ἕνα ἀπό τά πιό συγκλονιστικά, πού προβληματίζει ἀκόμη καί ἄνθρωπο ἀπό πέτρα, εἶναι νά φεύγει ἀπό τή ζωή, ξαφνικά καί χωρίς αἰτία, ἕνας νέος ἄνθρωπος. Ἕνα παιδί, ἄς ποῦμε, τότε πού τό καμάρωνε ὁ πατέρας καί ἡ μητέρα του.

Ἄν βέβαια σκεπτόμαστε βαθειά καί σοβαρά, ὁ θάνατος ἀκόμη καί ἑνός ἑκατόχρονου, θά μᾶς συγκλόνιζε.

Θά μᾶς ἔβαζε τήν σκέψη:

Πῶς πάω; Κάνω καλά; Σκέπτομαι καλά; Βαδίζω καλά; Ποῦ στέκω; Τελειώνουν ἐδῶ τά πάντα ἤ ὑπάρχει αἰώνια ζωή;

Ὁ ἄνθρωπος, ἀντιμέτωπος σέ τέτοια γεγονότα, ἀρχίζει καί «ψάχνεται». Ψάχνει μέσα καί ἔξω. Θέλει νά βρεῖ μιά ἱκανοποιητική ἀπάντηση γιά τόν ἑαυτό του...

Πόσες φορές στή ζωή μας, δέν ἔχομε περάσει ὅλοι μας τέτοιους προβληματισμούς; Καί ὅταν βλέπομε ἀνάλογες ὀδυνηρές καταστάσεις, κουνᾶμε τό κεφάλι καί λέμε γι’ αὐτόν πού τίς ἀντιμετωπίζει: «Θεέ μου, κρᾶτα τόν ἄνθρωπο. Βοήθησέ τον. Στήριξέ τον νά τό περάσει σωστά».

Ποιό εἶναι τό «σωστά»;

Θά τό ποῦμε μέ βάση τό ἅγιο Εὐαγγέλιο. Τί ἀκούσαμε;

Ἀξίζει τόν κόπο;

Ἕνας ἄνθρωπος, ὁ Ζακχαῖος, πολύ πλούσιος καί μέ μεγάλο ἀξίωμα, ἄκουσε ὅτι περνᾶ ἀπό τόν τόπο του ὁ Χριστός.

Εἶχε φτάσει στ’ αὐτιά του, ὅτι ὁ Χριστός ἔκανε πολλά θαύματα, ἀκόμη καί νεκρούς ἀνάσταινε. Ἀλλά τό πιό σπουδαῖο ἦταν ὅτι κήρυττε τήν αἰώνια ζωή καί τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἔλεγε μάλιστα, ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά ζεῖ ἀντίθετα στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά περιμένει νά βρεθεῖ κοντά Του στήν αἰώνια ζωή.

Ὅλα αὐτά τόν εἶχαν προβληματίσει τόν Ζακχαῖο. Εἶχε ἀναστατωθεῖ.

Δίκηο εἶχε!

Ποιός δέν ταράζεται στήν σκέψη, ὅτι κινδυνεύει ἀντί νά πάει στό φῶς, νά πάει στό σκοτάδι. Ἀντί νά πάει στήν αἰώνια χαρά, νά βρεθεῖ στήν αἰώνια κόλαση.

Καί μέσα στήν ταραχή του, ὁ Ζακχαῖος πῆρε μιά ἀπόφαση ἤ μᾶλλον ἔκανε μιά σκέψη διαφορετική:

–Βρέ, καλά τό σκέπτομαι; Ἀξίζει τόν κόπο νά ἀνησυχῶ γιά τά μελλούμενα; Γιατί ἄν τό ἀποφασίσω καί ἀλλάξω τρόπο ζωῆς, τί θά γίνουν οἱ διασκεδάσεις μου; Οἱ χαρές μου; Ἡ ζωή μου, πού ὅπως τήν κάνω τήν χαίρομαι; Τά χρήματα μου, ὅπως καί ἄν τά οἰκονομάω; Πού γεμίζουν κάθε μέρα ὅλο καί πιό πολύ τίς τσέπες μου;

Θά πρέπει ὅλα αὐτά νά τά ἀφήσω στήν ἄκρη;

Μά εὔκολα τά ἀφήνει κανείς;

Ἄρχισε λοιπόν νά σκέπτεται: «ἀξίζει τόν κόπο»;

Ἀπό τήν μιά κάτι τόν ἔτρωγε μέσα του. «Δέν πᾶς καλά» τοῦ ἔλεγε. Ἀπό τήν ἄλλη, ἔκανε τήν σκέψη: «ἀξίζει τόν κόπο»;

Μή μπορώντας νά τά ξεμπερδέψει, πῆρε τήν ἀπόφαση νά πάει νά δεῖ τόν Χριστό, «τίς ἐστίν»;

Νά τόν δεῖ καί νά συμπεράνει ἀπό τό παρουσιαστικό του! Ἀπό τήν ὄψη του. Νά διαπιστώσει, ἄν τά λόγια του καί ὅλα ἐκεῖνα πού λένε ὅτι κάνει, εἶναι ἀληθινά καί πρέπει νά τόν προβληματίσουν γιά τήν αἰώνια ζωή, ἀλλά καί γιά τήν ἐπίγεια πορεία του.

Πῆγε λοιπόν νά τόν δεῖ, μά ἐπειδή ἦταν κοντός ἀνέβηκε πάνω σέ μιά συκομουριά.

Τί μᾶς λέει αὐτό; Ὅλοι μας εἴμαστε πολύ μικροί, προκειμένου νά δοῦμε τόν Χριστό καί νά τόν καταλάβομε.

Η Σμύρνη εορτάζει την μνήμη του Αγίου Βουκόλου

(Από την εορτή του Αγίου Βουκόλου, στην Σμύρνη, το έτος 2017)

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

Δελτίον Τύπου

ΕΤΗΣΙΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΒΟΥΚΟΛΟΥ

Κατόπιν πρόφρονος ἀδείας τῶν ἁρμοδίων ἀρχῶν θὰ ἑορτασθῇ καὶ ἐφέτος ἡ ἐτησία μνήμη τοῦ Ἁγίου Βουκόλου, πρώτου Ἐπισκόπου Σμύρνης, ἐν τῷ ἐν Μπασμανὲ Σμύρνης ἱστορικῷ Ἱ. Ναῷ τῶν Ἁγίων Βουκόλου καί Ἱερομάρτυρος Πολυκάρπου, ἐπισκόπων Σμύρνης. Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Βουκόλου θὰ ἀχθῇ, ἐφέτος, προεορτίως κατὰ τὸ ἀκόλουθον πρόγραμμα:

Σάββατον, 3 Φεβρουαρίου 2018

Μ. Ἑσπερινός, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβ. Ποιμενάρχου ἡμῶν,

Μητροπολίτου Σμύρνης κ. Βαρθολομαίου                                                     17:00

Τὸν Θεῖον Λόγον θὰ κηρύξῃ ὁ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτης κ. Εὐσέβιος Σπουργίτης,

Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Λαγκαδᾶ, Λητῆς καὶ Ρεντίνης.

Κυριακή, 4 Φεβρουαρίου 2018

Ὄρθρος - Ἀρχιερατικὸν Συλλείτουργον,

προεξάρχοντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Λαγκαδᾶ, Λητῆς καὶ Ρεντίνης κ. Ἰωάννου,

ὁ ὁποῖος καὶ θὰ κηρύξῃ τὸν Θεῖον Λόγον                                                      08:30

Κατ' αὐτὴν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Λαγκαδᾶ, Λητῆς καὶ Ρεντίνης κ. Ἰωάννης θὰ παραδώσῃ εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Κοινότητα Σμύρνης ἀπότμημα ἐκ τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Βουκόλου, φυλασσόμενον ὑπὸ τοῦ Πρωτοσυγκέλλου αὐτοῦ, πρὸς μόνιμον καὶ διηνεκῆ ἁγιασμὸν τῶν πιστῶν αὐτῆς.

Κατὰ τὰς Ἱερὰς Ἀκολουθίας θὰ ψάλλῃ χορὸς Ἱεροψαλτῶν ὑπὸ τὴν διεύθυνσιν τοῦ Μουσικολ. κ. Ἰωάννου Π. Χαβιαρλῆ, Λαμπαδαρίου τοῦ Ἱ. Καθεδρικοῦ Ναοῦ Ἁγ. Πέτρου Ἄργους.

***

Ἐπίσης τὸ Σάββατον, 3 Φεβρουαρίου 2018, καὶ ὥραν 19.30, ὁ Ρωμαίηκος Πολιτιστικὸς καὶ Πνευματικὸς Σύνδεσμος Σμύρνης διοργανώνει καλλιτεχνικὴν ἐκδήλωσιν εἰς τὴν εὐγενῶς παραχωρουμένην ὑπὸ τοῦ Δήμου Konak Σμύρνης αἴθουσαν ἐκδηλώσεων (Konak Belediyesi Türkan Saylan Kültür Merkezi), κατὰ τὴν ὁποίαν χορῳδία ὑπὸ τὴν διεύθυνσιν τοῦ Μουσικολ. κ. Ἰωάννου Π. Χαβιαρλῆ θὰ ἀποδώσῃ παραδοσιακὸν μουσικὸν πρόγραμμα.