Σάββατο 25 Ιουνίου 2016

Ποιός είναι ο άγιος; (Κυριακή Αγίων Πάντων)


Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δορμπαράκη

χει ρθά τονιστε τι σχέση τς ορτς τς Πεντηκοστς μέ τήν ορτή τν Αγίων Πάντων στήν Εκκλησία μας ποτελε σχέση ατίου καί ατιατο, δηλαδή κενο πού δημιουργε τό γεγονός τς γιότητας εναι τό Πανάγιον Πνεμα, τό ποο πέστειλε Υός καί Λόγος το Θεο, Κύριος Ιησος Χριστός, μετά τήν νδοξη νάληψή Του ες τούς ορανούς, τήν μέρα τς Πεντηκοστς. Μέ λλα λόγια ο γιοι συνιστον τά ργα το Αγίου Πνεύματος, κάτι πού μς δηγε στήν κατανόηση τι μιλώντας γιά τούς γίους μιλμε γιά γεγονός πού περβαίνει τήν ριζόντια νθρώπινη μόνο κατανόησή τους. Ο γιοι, πως πιστεύουμε τι θά δείξουμε καί στή συνέχεια, φανερώνουν τή Βασιλεία το Θεο στόν κόσμο, συνιστον τήν προέκταση το διου το Κυρίου μέσα στά πλαίσια το δ καί το τώρα. Εναι ο ν σαρκί περιπολοντες Θεοί, κατά γνωστή κφραση κκλησιαστικο Πατέρα. ορτή τν γίων Πάντων λοιπόν θέτει κάθε φορά ατό τό ρώτημα, τό ποο χριστιανός πρέπει νά τό θέτει καί στόν αυτό του: Ποιός εναι γιος; Νά ξηγήσουμε λίγο περισσότερο τήν παραπάνω περί γίων τοποθέτηση. 

Κατά πρτον θά πρέπει νά περβομε τήν πλή ντίληψη πολλν συνανθρώπων μας, κόμη καί χριστιανν, πού τήν γιότητα τήν ξαρτον πό συνθκες μόνον τοπικές, δηλαδή τι να συγκεκριμένο πλαίσιο ζως δηγε καί στήν γιότητα, ετε μέ τήν ννοια τι γιος γίνεται κενος πού πομακρύνεται πό τόν κόσμο, σάν να εδος περανθρώπου σκητ, ετε μέ τήν ννοια κείνου πού γωνίζεται μέσα στόν κόσμο, σάν να εδος κοινωνικο ργάτη. γιος εναι πέρα πό τέτοιες πλουστεύσεις καί ῾ἀγκυλώματα. πως τό πονοήσαμε καί παραπάνω καί τό τονίζει διαρκς κκλησιαστική μας παράδοση, γιος εναι πλς συνεπής πιστός: ατός πού προσπαθε νά ζε σωστά ς μέλος τς Εκκλησίας, πού σημαίνει προσπαθε νά κρατάει νοιχτή τή θύρα τς ψυχς του πέναντι στόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο. Κι ατό μπορε νά γίνει ετε κανείς πηγαίνοντας σ να μοναστήρι ετε μένοντας στόν κόσμο, διότι κριβς τό ζητούμενο εναι διακράτηση το Πνεύματος το Θεο πού νθρωπος παίρνει μέ τήν εσοδό του στήν Εκκλησία διά το γίου βαπτίσματος καί το γίου χρίσματος καί χι τόπος στόν ποο κάποιος θά πιλέξει νά μείνει.

  πιστός λοιπόν χριστιανός, πού λειτουργεται καί λειτουργε στό σμα τς Εκκλησίας, εναι γιος. Γι ατό καί στούς πρώτους χριστιανικούς αἰῶνες λέξη ῾ἅγιος ταν φυσιολογική προσφώνηση γιά τούς χριστιανούς. Καί τί σημαίνει χριστιανός; πως πιγραμματικά μς τό λέει καί γιος Ιωάννης τς Κλίμακος Χριστιανός στι μίμημα Χριστο κατά τό δυνατόν νθρώπ. Χριστιανός εναι ποιος μιμεται τόν Χριστό, μέσα στά πλαίσια τν νθρωπίνων δυνατοτήτων. Συνεπς γιος εναι καί γίνεται κάθε χριστιανός πού βαδίζει πάνω στά χνάρια τς ζως το Χριστο, ατός πού κολουθε τόν Χριστό, πως διαρκς τό ζητοσε Ιδιος - κολούθει μοι (Ματθ. 8, 22 κ..) ταν πάντοτε κλήση Του πρός κάθε μαθητή Του – κι πως προέτρεπαν στή συνέχεια καί ο μαθητές το Χριστο λους τούς νθρώπους:ν ατ περιπατετε (Κολ. 2, 6). Τό διο κριβς πισημαίνουμε καί στό εαγγελικό νάγνωσμα τς σημερινς Κυριακς: ῾ἰδού μες φήκαμεν πάντα καί κολουθήσαμέν σοι (Ματθ. 19, 27).

Η σκυταλοδρομία της πίστεως (Κυριακή Αγίων Πάντων)


Καραβιδόπουλος ωάννης
Ομ. Καθηγητής Πανεπιστημίου

Τ ποστολικ νάγνωσμα τς Κυριακς τν γίων Πάντων εναι π τν πρς βραίους πιστολ κα περιγράφει τ κατορθώματα τς πίστης τν γίων νδρν κα γυναικν τς Παλαις Διαθήκης πο σν νέφος μς περιβάλλουν κα ποτελον φωτεινος δεκτες τς πορείας μας πρς τ τέρμα, πρς τ βασιλεία το Θεο. Εναι σ νεοελληνικ μετάφραση τ ξς:

«δελφοί, λοι ο γιοι μ τν πίστη κατατρόπωσαν βασίλεια, πέβαλαν τ δίκαιο, πέτυχαν τν πραγματοποίηση τν ποσχέσεων το Θεο, φραξαν στόματα λεόντων· σβησαν τ δύναμη τς φωτις, διέφυγαν τ σφαγή, γιναν π δύνατοι σχυροί, ναδείχτηκαν ρωες στν πόλεμο, τρεψαν σ φυγ χθρικ στρατεύματα· γυνακες ξαναπραν πίσω στ ζω τος νθρώπους τους, κι λλοι βασανίστηκαν ς τν θάνατο, χωρς ν δεχτον τν πελευθέρωσή τους, γιατί πίστευαν τι μποροσαν ν' ναστηθον σ μία καλύτερη ζωή. λλοι δοκίμασαν ξευτελισμος κα μαστιγώσεις, κόμη κα δεσμ κα φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, πέρασαν δοκιμασίες, θανατώθηκαν μ μαχαίρι, περιπλανήθηκαν ντυμένοι μ προβις κα κατσικίσια δέρματα, ζησαν σ στερήσεις, πέφεραν καταπιέσεις, θλίψεις κα κακουχίες – κόσμος δν ταν ξιος ν 'χει τέτοιους νθρώπους – πλανήθηκαν σ ρημις κα βουνά, σ σπηλις κα σ τρύπες τς γς.
λοι ο παραπάνω, παρ τν καλ μαρτυρία τς πίστης τους, δν πραν ,τι τος ποσχέθηκε Θεός, ποος εχε προβλέψει κάτι καλύτερο γιά μς, τσι στε ν μ φτάσουν κενοι στν τελειότητα χωρς μς.
χοντας, λοιπόν, γύρω μας μία τόσο μεγάλη στρατι μαρτύρων, ς τινάξουμε π πάνω μας κάθε φορτίο, κα τν μαρτία πο εκολα μς μπλέκει, κι ς τρέχουμε μ πομον τ γώνισμα το δύσκολου δρόμου, πο χουμε μπροστά μας. ς χουμε τ μάτια μας προσηλωμένα στν ησο, πο μς δωσε τν πίστη, τν ποία κα τελειοποιε».
(βρ.11,33-12,2).

λλοι π τος ρωες τς πίστης, γι τος ποίους κάνει λόγο ποστολικ περικοπή, νίκησαν τς δυνάμεις ξένων βασιλιάδων, πως π.χ. Γεδεν, Βαράκ, Σαμψών, εφθάε κ.., τ κατορθώματα τν ποίων φηγεται τ Παλαιοδιαθηκικ βιβλίο τν Κριτν, κυβέρνησαν τν λα μ δικαιοσύνη ταν κατεχαν κάποιο πεύθυνο ξίωμα, πέτυχαν τν κπλήρωση τν ποσχέσεων το Θεο, φραξαν στόματα λιονταριν, πως π.χ. Δαβδ κα Δανιήλ, σβησαν τ δύναμη τς φωτις, πως ο τρες παδες στν κάμινο το πυρός, δυναμώθηκαν στερα π σθένεια, πως σθενς βασιλις ζεκίας, ναδείχτηκαν σχυρο στν πόλεμο, τρεψαν σ φυγ μ τ δύναμη το Θεο χθρικ στρατεύματα, πως σ πολλ σημεα φηγεται Παλαι Διαθήκη λλ κα στορία τς κκλησίας.