Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Κυριακή Β΄ Νηστειών: του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά


Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δορμπαράκη

Η Κυριακή Β΄ Νηστειών είναι αφιερωμένη από την Εκκλησία μας στον μεγάλο Πατέρα και Διδάσκαλό της άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, στο πρόσωπο του οποίου βλέπει τη συνέχεια της νίκης της κατά των αιρέσεων γενικώς, συνεπώς η Κυριακή αυτή προεκτείνει την προηγουμένη της Ορθοδοξίας. Ο άγιος Γρηγόριος έτσι δεν είναι για την Εκκλησία ένας απλός άγιος, αλλά σύμβολο και όρος Ορθοδοξίας, στου οποίου τη διδασκαλία κρίνεται το ορθόδοξο από το αντορθόδοξο και αιρετικό, το γνήσιο και αληθινό από το κίβδηλο και ψεύτικο. Από την άποψη αυτή η προσέγγιση του αγίου αυτού Πατρός αποτελεί προσέγγιση στα καθαρά νάματα της ορθόδοξης πίστης και γι’ αυτό στέρεα τροφή στον σύγχρονο πνευματικά πεινασμένο άνθρωπο της εποχής μας. Δεν θα σταθούμε στη ζωή και τη διδασκαλία του αναλυτικά.  Εκείνο που θα μας απασχολήσει και μάλιστα δι’ ολίγων, είναι η γνωστή προσευχή που αδιάκοπα έκραζε ο άγιος: «Φώτισόν μου, το σκότος, φώτισόν μου το σκότος, Κύριε

Ο άγιος Γρηγόριος προσευχόταν ο Κύριος να φωτίσει το υπάρχον σ’ αυτόν σκότος. Το σκότος που έβλεπε να υπάρχει στην ψυχή και την καρδιά του, το σκότος δηλαδή της αμαρτίας και των παθών. Αφετηριακό με άλλα λόγια σημείο της πνευματικής του ζωής ήταν η αναγνώριση της αμαρτωλότητάς του. Κι ίσως πει κανείς: άγιος αυτός και αναγνώριζε αμαρτωλότητα πάνω του; Αλλά τούτο ακριβώς συνιστά το σημάδι της αγιότητας. Ο άγιος, ως γνωστόν, δεν είναι αυτός που νιώθει αναμάρτητος – αυτό αποτελεί σύμπτωμα της πιο βαθιάς αμαρτίας και του υπάρχοντος δαιμονισμού του ανθρώπου, όπως το βλέπουμε στο πρόσωπο του κατακεκριμένου από τον ίδιο τον Κύριο Φαρισαίο της γνωστής παραβολής. Αντιθέτως: είναι εκείνος που έχει τη μεγαλύτερη συναίσθηση των αμαρτιών του, η οποία μάλιστα βαίνει αυξανόμενη, καθώς θέτει τον εαυτό του ενώπιον του Θεού, ζώντας αδιάκοπα κάτω από τις ακτίνες του ήλιου της Δικαιοσύνης Του.  Όσο δηλαδή προσεγγίζει τον Θεό, τόσο και φωτίζεται στο να βλέπει και την παραμικρότερη κηλίδα της ψυχής του. Συμβαίνει κάτι παρόμοιο με ό,τι σ’ ένα κλειστό δωμάτιο:  λόγω του σκότους δεν βλέπει κανείς το τι υπάρχει, ενώ όταν αρχίζει να μπαίνει σ’ αυτό λίγο φως και στη συνέχεια περισσότερο φως,  βλέπει κανείς πια  και το παραμικρότερο σκουπιδάκι, και την ελάχιστη βρωμιά.

Διαβάστε τη συνέχεια στο "Ακολουθείν"

Η αισιοδοξία του χριστιανικού μηνύματος


του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, 
Ομότ. Καθηγητή Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ., για το AMEN.GR

Με πολύ παραστατικό τρόπο αφηγείται ο ευαγγελι­στής Μάρκος την προσπάθεια τεσσάρων ανθρώ­πων να φέρουν μπροστά στον Ιησού έναν παράλυτο: μη μπορώντας αυτοί να τον πλησιάσουν εξαιτίας του πλήθους που είχε συγκεντρωθεί στο σπίτι, ακόμη και έξω από την πόρτα, ανέρχονται στη στέγη (προφανώς από την οπίσθια σκάλα που υπήρχε στα σπίτια της Παλαιστί­νης), ανοίγουν ένα πέρασμα (πράγμα εύκολο αν λάβει κα­νείς υπόψη τα πολύ απλούστερα των σημερινών οικοδομι­κά υλικά της εποχής) και κατεβάζουν μπροστά στον Ιη­σού το «κρεβάτι», επάνω στό οποίο βρισκόταν ό ασθενής. Πρέπει να σημειωθεί ότι αφενός οι τέσσερις δεν λέγουν απολύτως τίποτε στον Ιησού - είναι εύγλωττη η ίδια η πράξη τους - και αφετέρου ότι ο Ιησούς επαινε! την πίστη «αυτών», προφανώς τόσο του ασθενή όσο και των τεσσάρων συνοδών του για την εμμονή και εφευρητικότητά τους. Ο άνθρωπος που πι­στεύει βαθιά δεν κάμπτεται από τα τυχόν εμπόδια που συναντά, αλλά βρίσκει τρόπους δράσης για να επιτύχει τον επιδιωκόμενο στόχο, όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για τους άλλους, όταν μάλιστα αυτοί βρίσκονται σε κατάσταση ανάγκης.  

Διαβάστε τη συνέχεια στο "amen.gr"

31 Μαρτίου: Κυριακή Β΄ Νηστειών (Τυπικό)


31 Μαρτίου 2013

Κυριακή: Β΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ. 

Ἐν ᾗ μνήμην ἐπιτελοῦμεν τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Γρηγορίου, 
Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, τοῦ Παλαμᾶ. 
Τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος καί θαυματουργοῦ Ὑπατίου, Ἐπισκόπου Γαγγρῶν. 
Τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Θεοφίλου καί τῶν σύν αὐτῷ.

Ἦχος β΄ – Ἑωθινόν Ι΄

Ἀπόστολος∙  Κυριακῆς β΄ ἑβδομάδος Νηστειῶν· «Κατ’ ἀρχάς σύ, Κύριε, τήν γῆν ἐθεμελίωσας...» (Ἑβρ. α΄ 10-14, β΄ 1-3)

Εὐαγγέλιον∙ «Εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Καπερναούμ...» (Μᾶρκ. β΄ 1-12)


Δείτε το Τυπικό από το Ημερολόγιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου

Δείτε το Τυπικό από τα Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος

Δείτε το Τυπικό σύμφωνα με την Μοναχική Διάταξη


Πρέπει κάτι να χαλάσουμε


του Αρχιμ.Χρυσόστομου Χρυσόπουλου, για το AMEN.GR


Για άλλο ένα  θαύμα,  μέσα  από τα δεκάδες,  θα  μας μιλήσει αύριο  το ευαγγελικό ανάγνωσμα. Η Καπερναούμ, η παραθαλάσσια  πόλη, τον Κύριο δέχεται για μια ακόμη φορά.  Η φήμη Του μεγάλη,  προτρέχει  της επίσκεψης  και γίνεται η αιτία  να γεμίσει  ασφυκτικά το σπίτι που φιλοξενούσε  τον Δάσκαλο και Σωτήρα μας.
  Η περιγραφή του Ευαγγελίου μόνο χαρά θα  έπρεπε να φέρει. Ο λαός διψά  για λόγο αγαθό,  βρίσκει για μια ακόμη φορά τον καταλληλότερο  των Ιεροκηρύκων και  συρρέει  όπου Εκείνος βρίσκεται.  Ο Χριστός ως  αληθινή και ανεξάντλητη  πηγή  σοφίας είναι εκεί,  εκτιμά το πλήθος, περισσότερο εκτιμά  την κίνηση τεσσάρων ατόμων -  φίλων ενός παραλυτικού.  Κοινό σημείο  όλων η πίστη  ότι μόνο Εκείνος θα θεραπεύσει. Μόνη λύση  για να Τον πλησιάσουν είναι το άνοιγμα  της στέγης και απ’ εκεί  να  κατέβει με προσοχή το κρεβάτι του  αρρώστου.  Θα γίνει θαύμα μ’ έναν λόγο Του.  Λίγα άτομα  έκαναν την διαφορά,  λίγα λόγια  έδειξαν  το θαύμα. Οι ανατροπές της ζωής  δεν χρειάζονται  πολλούς, αλλά λίγους  και καλούς.  Οι  μεγάλες επαναστάσεις  ξεκίνησαν  μ’ ελάχιστους, ωφέλησαν  αμέτρητους.
Διαβάστε τη συνέχεια στο "amen.gr

Κυριακή Β' Νηστειών: Αποστολικό Ανάγνωσμα


Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δορμπαράκη

῾Σύ δέ ὁ αὐτός εἶ καί τά ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι᾽ (῾Εβρ. 1, 12)

α. ῾Η Κυριακή Β´ Νηστειῶν ἀποτελεῖ συνέχεια τῆς προηγουμένης, τῆς Κυριακῆς τῆς ᾽Ορθοδοξίας, πού σημαίνει ὅτι ἡ ᾽Εκκλησία μας στό πρόσωπο τοῦ μεγάλου Πατέρα της ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ εἶδε τήν συνέχεια τῆς νίκης τῆς ὀρθῆς πίστεως ἀπέναντι, αὐτήν τήν φορά,  στούς νέους διαστρεβλωτές της, τόν δυτικοθρεμμένο φιλόσοφο Βαρλαάμ καί τούς ὁμόφρονές του, οἱ ὁποῖοι μέ ὅ,τι δίδασκαν συρρίκνωναν κατ᾽ οὐσίαν τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ σέ ἕνα ξερό καί ἀπονευρωμένο ἀπό τήν χάρη τοῦ Θεοῦ ἀνθρώπινο κατασκεύασμα.  ῾Ο ἅγιος Γρηγόριος ἦταν ἐκεῖνος πού μέ ἀφορμή τόν βαρλααμιτισμό ἐξέφρασε σύνολη τήν ὀρθόδοξη πίστη, ἀγωνιζόμενος νά κρατηθεῖ ἡ ᾽Εκκλησία σέ αὐτό πού ἀποκάλυψε ὁ Κύριος, κήρυξαν οἱ ἀπόστολοι, δίδαξαν οἱ προγενέστεροι αὐτοῦ Πατέρες τῆς ᾽Εκκλησίας, δηλαδή πάνω στήν χάρη τοῦ Θεοῦ, συνεπῶς ἔγινε μέτρο πίστεως καί ῾κήρυξ τῆς χάριτος᾽. Τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα μάλιστα τῆς ἡμέρας τήν ἀνάγκη πιστότητας στόν λόγο τοῦ Χριστοῦ μεταξύ ἄλλων τονίζει, θεμέλιο τῆς ὁποίας εἶναι ἡ αἰωνιότητα τοῦ Θεοῦ καί τοῦ λόγου Του. ῾Κατ᾽ ἀρχάς σύ, Κύριε, τήν γῆν ἐθεμελίωσας, καί ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί. Αὐτοί ἀπολοῦνται, σύ δέ διαμένεις καί πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται...Σύ δέ ὁ αὐτός εἶ καί τά ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι᾽.

Διαβάστε τη συνέχεια στο "Ακολουθείν"

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

Η χήρα μάνα και το καλάθι


μακαριστού Οικονόμου π. Ευέλθωντος Χαραλάμπους
Ζούσε κάποτε, σ’ ένα χωριό μία χήρα πολύ φτωχιά με το μοναχογιό της. Για να μεγαλώσει το παιδί της ξενοδούλευε κι επειδή έβαλε σ’ αυτό όλο το μεράκι της,άπ’ τον καημό της αποφάσισε να το σπουδάσει. Πήγε λοιπόν κι έπεσε στα γόνατα μπροστά στην Παναγία κι έλεγε: «Παναγία μου αξίωσέ με εμένα την αμαρτωλή να σπουδάσω το μοναχογιό μου». Έτσι με χίλιες στερήσεις και προσευχές κατάφερε η φτωχή χήρα να σπουδάσει το γιό της γιατρό.
Κάποια μέρα, με το δίπλωμα στην τσάντα ξεκίνησε ο γιατρός να επισκεφτεί τη μάνα του,που είχε πιά γεράσει, για να την ευχαριστήσει. Η μάνα τον υποδέχτηκε με πολλή χαρά και με βαθιά ευγνωμοσύνη στην Παναγία, που την αξίωσε να πραγματοποιήσει το όνειρο της ζωής της.
Την άλλη μέρα, Κυριακή, πηγαίνει και ξυπνάει το γιό της και του λέει: «Σήκω, γιέ μου, να πάμε να ευχαριστήσουμε την Παναγία για την προκοπή σου. Ο γιατρός όμως της αρνήθηκε να πάει στην εκκλησία, γιατί δεν πίστευε, όπως είπε, στα λόγια της και τα θεωρεί ξεπερασμένα.
Η μάνα φαρμακώθηκε, δεν είπε τίποτε, μόνο πήγε μονάχη της κι έκλαψε μπροστά στην εικόνα της Μεγαλόχαρης με ευχαριστία αλλά και πόνο. Όταν γύρισε στο σπίτι, ο γιός της, ο γιατρός, τη ρώτησε: «Ε μάνα, τι κατάλαβες απ’ τα λόγια της εκκλησίας, εσύ, αγράμματη γυναίκα;» Η χήρα δεν απάντησε, μόνο έπιασε ένα καλάθι από την αποθήκη και του λέει: «Γιε μου, το πρωί δεν με άκουσες να ‘ρθείς μαζί μου στην εκκλησία. Συγχωρεμένος να είσαι. Τώρα όμως θέλω να μου κάνεις μία άλλη χάρη και μη μου την αρνηθείς. Θέλω να πάρεις το καλάθι και να πας στο ποτάμι να μου φέρεις νερό. «Μα με το καλάθι να σου φέρω νερό, μάνα; Τόσο τα χεις χαμένα»;Λέει εκείνος. «Πήγαινε εσύ για το χατίρι μου, του απαντάει εκείνη, κι ο,τι θέλει ας γίνει».
Παραξενεμένος ο γιατρός, πηγαίνει στο ποτάμι, βουτάει μέσα το καλάθι, το βγάζει και γυρίζει στο σπίτι με το καλάθι άδειο. «Να, μάνα το καλάθι σου, όπως μου το ‘δωσες. Σου την έκανα την χάρη. Βλέπεις εσύ να έχει νερό μέσα;», λέει ο γιατρός.«Ευχαριστώ, γιέ μου, που μ’ άκουσες. Βλέπεις όμως εσύ το καλάθι όπως σου το’δωσα»; Απαντάει η μάνα. «Έ ναί, μόνο που είναι βρεγμένο». «Βλέπεις λοιπόν, γιέ μου, ότι δεν είναι το ίδιο, όπως σου το ‘δωσα; Το πήρες στεγνό, κατάξερο και μου το ‘φερες μουσκεμένο. Έτσι κι εγώ πηγαίνω αγράμματη στην εκκλησία, δεν φέρνω τη σοφία της, αλλά είμαι δροσισμένη άπ’ τη χάρη της και αυτό με συντηρεί τόσα χρόνια και κατάφερα με τη χάρη Της να σε σπουδάσω.
Τότε κατάλαβε ο γιατρός, ότι ο Θεός «εμώρανε την σοφία του κόσμου τούτου… και τα μωρά του κόσμου εξελέξατο…» κι έβαλε μετάνοια στη μάνα του και πήγαν ύστερα μαζί στην εκκλησία κι ευχαρίστησαν την Παναγία.

Πηγή: Περιοδικό«Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου,περίοδος γ΄, έτος κα΄, αρ. 10, Παραλίμνι – Κύπρος, Οκτώβριος 2011.

Από τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας


Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δορμπαράκη

Β´ ΣΤΑΣΗ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ

Χαρε τς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας, χαρε το βορβόρου ρυομένη τν ργων
(Χαρε, Παναγία, πού λυτρώνεις τούς νθρώπους πό τήν βάρβαρη θρησκεία, χαρε Σύ πού τούς σώζεις πό τήν βρωμιά τν πονηρν ργων).

1. Ο διπλός χαιρετισμός πρός τήν Παναγία μας τονίζει μέ πολλή καθαρότητα τι πίστη μας στόν Θεό δέν εναι μία θεωρητική κατάσταση, λλά προσδιορίζει λόκληρη τήν ζωή το νθρώπου. Η Παναγία μς λυτρώνει καί πό τήν βάρβαρη θρησκεία καί πό τόν βόρβορο τν πονηρν ργων. Κι ατό διότι δέν μπορε κανείς νά ξεχωρίσει ατά τά δύο: βάρβαρη θρησκεία δηγε καί κβάλλει στόν βόρβορο τν ργων.
Ποιά εναι βάρβαρη θρησκεία; Ασφαλς εδωλολατρία. Καί εδωλολατρία σημαίνει διαστρεβλωμένη εκόνα το Θεο, ρα ψεύτικη καί νύπαρκτη εκόνα Θεο. Καί πράγματι. Ατή εναι πίστη τς Εκκλησίας μας: νθρωπος μετά τήν πτώση του στήν μαρτία χασε τήν ληθινή εκόνα το Θεο, διότι μαρτία πρξε πιά τό φράγμα τό ποο μπκε νάμεσα στόν διο καί Εκενον. Κι ατό σημαίνει τι  ποιαδήποτε κίνησή του γιά νά Τόν ερει δηγετο κτοτε σέ ποτυχία. Ατό δηλαδή πού νόμιζε ς Θεό ταν τό ποκύημα δυστυχς τς μέσα στήν σκοτεινιά τν παθν του ερισκομένης καρδις του, να εδωλο το νο του.
Ακριβς λοιπόν ψεύτικη ατή πίστη χει ντίκτυπο καί στήν ζωή του: λλοιώνεται τρόπος ζως πού θά πε τι βόρβορος τς μαρτίας γίνεται τό δαφος τς στόν κόσμο τοτο πορείας του. Κι ατό γιατί νθρωπος νάλογα μέ τό τί Θεό πιστεύει καθορίζει καί τήν ποιότητα τς ζως του. Μς τό λέει πόστολος Παλος ξεκάθαρα στήν πρός Ρωμαίους πιστολή: Καί καθώς οκ δοκίμασαν τόν Θεόν χειν ν πιγνώσει, παρέδωκεν ατούς Θεός ες δόκιμον νον, ποιεν τά μή καθήκοντα, πεπληρωμένους πάσ δικί, πορνεί πονηρί πλεονεξί κακί, μεστούς φθόνου φόνου ριδος δόλου κακοηθείας, ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγες, βριστάς, περηφάνους, λαζόνας, φευρετάς κακν, γονεσιν πειθες, συνέτους, συνθέτους, στόργους, σπόνδους, νελεήμονας (1, 28-31). (Δηλαδή: Κι φο τό θεώρησαν περιττό νά γνωρίσουν τόν Θεό νσυνείδητα, τούς παρέδωσε Θεός στήν μωρία τους, κι τσι κάνουν νάρμοστα πράγμαα. Εναι γεμάτοι πό κάθε εδους δικία, πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία. Εναι γεμάτοι φθόνο, φόνο, φιλονικία, πάτη καί κακοήθεια. Κακολογον καί κατηγορον νας τόν λλον, μισον τόν Θεό, εναι κακοποιοί, περήφανοι, λαζόνες, σκέφτονται μόνο πς θά βλάψουν τούς λλους, εναι νυπάκουοι στούς γονες τους. Ανθρωποι χωρί σύνεση, δέν κρατον τόν λόγο τους, δέν χουν στοργή, διαλλακτικότητα καί λεος).
Ο νθρωπος λοιπόν νάλογα μέ τό κοίταγμα πρός τόν ορανό ζε καί τήν δ ζωή.

Διαβάστε τη συνέχεια στο "Ακολουθείν"

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Χιλ.Κλίντον: Περιμένω την ημέρα που θα επαναλειτουργήσει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης


Επιστολή προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο απέστειλε η πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον με την οποία εκφράζει τις θερμές ευχαριστίες της για την συνεργασία που είχε με τον Οικουμενικό Πατριάρχείο κατά τη διάρκεια της τετραετούς θητείας της ως επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας. Στην επιστολή της σημειώνει πως προσβλέπει για την ημέρα που θα επαναλειτουργήσει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης και θα αποτελέσει ένα λαμπρό σύμβολo θρησκευτικής ελευθερίας.

Διαβάστε τη συνέχεια στο "amen.gr"

Η άγνωστη στην Ελλάδα πλευρά της Οικουμενικής κίνησης



Του Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Τσέτση


Επ’ευκαιρία της Κυριακής της Ορθοδοξίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ εξαπέλυσε εκτενή ποιμαντορική Εγκύκλιο, με την οποία προέβη στην ενημέρωση των πιστών της Θεοσώστου Επαρχίας του ως προς τους κινδύνους που εγκυμονεί «η μεγαλύτερη εκκλησιολογική αίρεση όλων των εποχών», η «Παναίρεση του οικουμενισμού», καλώντας τους ταυτoχρόνως όπως καταδικάσουν και απορρίψουν τους «ανευθύνως και αντικανονικώς» πολιτευόμενους, οικουμενιστικών τάσεων, Ορθοδόξους Εκκλησιαστικούς, «όποια θέση και αν κατέχουν αυτοί στον Εκκλησιαστικό οργανισμό».
Προκειμένου να τεκμηριώσει τον λόγο του, ο Σεβασμιώτατος παραπέμπει σε από πολλού γνωστές τοποθετήσεις ορισμένων κληρικών και πανεπιστημιακών διδασκάλων, πολεμίων του «οικουμενισμού». Ζώντων τε και τεθνεώτων. Και εν συνεχεία, εκφράζει τις εαυτού απόψεις, σχετικά με κάποιο «προκαθορισμένο από την Μασωνία και τον φρικώδη διεθνή Σιωνισμό» σχέδιο, το οποίο, καθώς ισχυρίζεται, αποσκοπεί στην ένωση όλων των απανταχού της γης ομολογιών και θρησκειών σε μια «πανθρησκεία, με αρχηγό τον αιρεσιάρχη Πάπα της Ρώμης, ο οποίος και θα παραδώσει την παγκόσμια εξουσία στον Αντίχριστο» (sic), όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου!
Διαβάστε τη συνέχεια στο "amen.gr

Συνεδρία της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου


Συνέρχεται από χθες Τετάρτη, υπό την Προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου με τη νέα σύνθεσή της. Να σημειώσουμε ότι  από 1ης Μαρτίου εισήλθαν οι έξι νέοι Αρχιερείς άπό τις ανά τον κόσμο επαρχίες της Μητρός Εκκλησίας και παρέμειναν οι έξι αρχιερείς εκ ΚΠόλεως. Έτσι η Αγία και Ιερά Σύνοδος, από 1ης Μαρτίου έως 31 Αυγούστου, θα αποτελείται εκ των Σεβ. Μητροπολιτών:

Γέροντος Χαλκηδόνος κ. θανασίου
Γέροντος Δέρκων κ.
ποστόλου
Πέργης κ. Ε
αγγέλου
Θεοδωρουπόλεως κ. Γερμανο

Μυριοφύτου καί Περιστάσεως κ. Ε
ρηναίου
Μύρων κ. Χρυσοστόμου
Σασίμων κ. Γενναδίου
Νέας
ερσέης κ. Εαγγέλου
Ρόδου κ. Κυρίλλου
Κυδωνίας καί
ποκορώνου κ. Δαμασκηνο
Σιγκαπούρης κ. Κωνσταντίνου
Α
στρίας κ. ρσενίου

Οι εργασίες της Συνόδου, σύμφωνα με το πρόγραμμα, θα ολοκληρωθούν αύριο Παρασκευή.

Η Ευχή του Οσίου Εφραίμ του Σύρου (ΣΤ΄)


Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δορμπαράκη

Πνεμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, πομονς καί γάπης χάρισαί μοι τ σ δούλ.

Ατημα το πιστο εναι πόκτηση τν ρετν. Κύριες ρετές εναι σωφροσύνη, ταπεινοφροσύνη, πομονή καί γάπη.

Πρίν προβομε σέ σύντομο σχολιασμό τν ννοιν καί τς παραπάνω πρότασης, εναι καλό νά πισημάνουμε δύο σημεα. Τό πρτο: κκλησιαστική πατερική παράδοση, πως φαίνεται δ στήν εχή το σίου Εφραίμ, ταν καταδικάζει ρνητικές καταστάσεις, τό κάνει μέ τήν προοπτική πάντοτε τς θετικς ναφορς. Επικαλούμενος δηλαδή σιος τήν χάρη τς ποφυγς τν παθν, ταυτοχρόνως ναζητε καί τήν δωρεά τν ρετν. Ατό συμβαίνει γιατί ποτέ χριστιανική πίστη δέν τονίζει τήν ρνηση παρά στόν βαθμό πού πάρχει καί τό θετικό στοιχεο, μλλον ρνηση δικαιολογεται, πειδή πάρχει θέση. Ατό κριβς βλέπουμε γενικά καί στόν λόγο το Θεο πού φανέρωσε Θεός τόσο στήν Παλαιά σο καί στήν Καινή Διαθήκη. Ο νθρωπος καλεται νά πακούσει στό θέλημα το Θεο πού το λέει πρωτίστως τί νά κάνει καί κατά δεύτερο λόγο τί νά μή κάνει. Καλύτερα: τό τί δέν πρέπει νά κάνει νθρωπος εναι συνέπεια τς γνώσεως το τί πρέπει νά κάνει. Παράδειγμα: ντολή το Θεο γιά κατακρισία κατανοεται μόνον ν ληφθ πόψη ντολή τς γάπης. Ετσι πνευματική πορεία το χριστιανο εναι πορεία αξήσεως καί πεκτάσεως σ ατό πού εναι Θεός. Δέν εναι πορεία στερήσεως καί ρνήσεως.

Τό δεύτερο σημεο: ο ρετές στήν χριστιανική πίστη δέν νοονται κατά τά ρχαιοελληνικά δεδομένα. Ο ρχαοι Ελληνες τίς ρετές τίς θεωροσαν ς προσωπικό καί τομικό πίτευγμα το νθρώπου, κάτι σάν κατόρθωμα. Χαρακτηριστικό λοιπόν τς ρετς ταν καύχηση: ο δυνάμεις το νθρώπου ταν τό ποιητικό ατιο. Στήν Ορθοδοξία ο ρετές νοονται ς καρπός το γίου Πνεύματος στόν νθρωπο. ῾῾Ο δέ καρπός το Πνεύματός στιν γάπη, χαρά, ερήνη, μακροθυμία, χρηστότης, γαθωσύνη, πίστις, πραότης, γκράτεια (Γαλ. 5, 22). Δέν εναι δηλαδή ο νθρώπινες δυνάμεις  πού κατακτον τήν ρετή, λλά τό Πνεμα το Θεο πού γεμίζοντας τήν ψυχή το νθρώπου τόν κάνει νά κφράζεται μέ τίς ρετές. Ετσι βάση κάθε ρετς στόν χριστιανισμό χουμε τήν ταπείνωση: νθρωπος πό μόνος του δέν μπορε τίποτε οσιαστικά καλό νά διαπράξει.

Ερχόμαστε τώρα στόν πιμέρους σχολιασμό.

Διαβάστε τη συνέχεια στο "Ακολουθείν"