Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δορμπαράκη
Τελευταῖος κρίκος τοῦ
πλέγματος τῶν παθῶν
πού ἀναφέρει ὁ
ὅσιος ᾽Εφραίμ εἶναι
ἡ ἀργολογία. Γιά τήν ἀργολογία
ἔχουμε ἐπακριβῶς
τίς ἀξιολογήσεις τοῦ
ἴδιου τοῦ Κυρίου, πού εἶναι
ἀπόλυτες καί συγκλονιστικές: ῾Πᾶν
ρῆμα ἀργόν
ὅ ἐάν
λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι,
ἀποδώσουσι περί αὐτοῦ
λόγον ἐν ἡμέρᾳ
κρίσεως. ᾽Εκ γάρ τῶν
λόγων σου δικαιωθήσῃ καί ἐκ
τῶν λόγων σου καταδικασθήσῃ᾽
(Ματθ. 12, 36-37). ῾Ο λόγος μας κατά τόν Κύριο ἐκφεύγει
τῶν ἁπλῶν ὁρίων αὐτοῦ
τοῦ κόσμου καί ἀποκτᾶ
σωτηριολογικές διαστάσεις: θά σωθοῦμε ἤ
ὄχι ἀπό τήν ποιότητα τῶν
λόγων μας.
Γιατί ὅμως ἀποκτᾶ
τέτοια βαρύτητα ὁ λόγος μας; Ποῦ
ὀφείλεται ἡ δύναμή του αὐτή;
Τήν ἀπάντηση τήν παίρνουμε ἀπό
τά θεόπνευστα λόγια καί πάλι τοῦ Κυρίου: ῾Τά
ἐκπορευόμενα ἐκ
τοῦ στόματος ἐκ
τῆς καρδίας ἐξέρχεται,
κἀκεῖνα
κοινοῖ τόν ἄνθρωπον.
᾽Εκ γάρ τῆς
καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι,
μοιχεῖαι, πορνεῖαι,
κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι. Ταῦτά
ἐστι τά κοινοῦντα
τόν ἄνθρωπον᾽
(Ματθ. 15, 18-20) (῞Οσα βγαίνουν ἀπό
τό στόμα προέρχονται ἀπό τήν καρδιά, κι αὐτά
κάνουν ἀκάθαρτο τόν ἄνθρωπο
Γιατί ἀπό τήν καρδιά βγαίνουν πονηρές σκέψεις,
φόνοι, μοιχεῖες, πορνεῖες,
κλοπές, ψευδομαρτυρίες, βλαστήμιες. ῞Ολα αὐτά
κάνουν ἀκάθαρτο τόν ἄνθρωπο).
῾Η δύναμη τοῦ λόγου ἔγκειται
ὄχι στόν ἐκφρασμένο λόγο καθ᾽
ἑαυτόν, ἀλλά στήν πηγή ἀπό
τήν ὁποία ἐξέρχεται.
Κι ἡ πηγή αὐτή
εἶναι ἡ καρδιά τοῦ
ἀνθρώπου. Μέ ἄλλα λόγια ὁ
λόγος ὁ προφορικός ἀποκαλύπτει
τήν ποιότητα τοῦ ἐσωτερικοῦ
μας κόσμου: τήν χάρη πού ἔχουμε ἤ
τόν ὑπάρχοντα δαιμονισμό μας.
Διαβάστε τη συνέχεια στο "Ακολουθείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου