Παρασκευή 16 Ιουνίου 2017

+ Μελετίου Καλαμαρά: Κυριακή Β΄ Ματθαίου


+ Μελέτιος Καλαμαρς
Μητροπολίτης Νικοπόλεως καί Πρεβέζης


μιλία στ εαγγέλιο τς Β΄ Κυριακς το Ματθαίου
πο ναφέρεται στν κλήση τν μαθητν
(Ματθ. 4, 18-23)

[Διασκευασμένη μιλία πού γινε στήν Νέα Κερασοντα στίς 26/6/2011.]


Τό ξεκίνημα

Χριστός λθε νά μς διδάξει τήν πιστροφή στόν Πατέρα κι’ ατό κριβς δείχνει νέργειά του νά βαπτισθε πό τόν γιο ωάννη, πού δίδασκε τήν μετάνοια.

Βαπτίσθηκε δηλαδή Χριστός, γιά νά μς φήσει μέ τό ζωντανό ατό παράδειγμά του πόμνηση, τι χρειάζεται νά λλάξουμε μυαλά. Νά τοποθετηθομε πέναντι στό Θεό πρτα, στόν αυτό μας καί στή ζωή διαφορετικά. Καί φο βαπτίσθηκε στόν ορδάνη, δίπλα στήν ερουσαλήμ, φυγε Κύριος καί πγε στήν Γαλλιλαία.

Γαλιλαία ταν πιό ποβαθμισμένη, θικά, πνευματικά καί κοινωνικά περιοχή το λαο το Θεο σραήλ. Ο βραοι τς ερουσαλήμ θεωροσαν τούς Γαλιλαίους «πόκοσμο». Γι’ ατό ταν κάποτε ρώτησαν γιά τόν Χριστό: «πό πού εναι ατός;» καί κάποιοι επαν «πό τήν Γαλιλαία», ποφάνθηκαν ο φαρισαοι: «Καλός νθρωπος πό τήν Γαλιλαία, δέν εναι δυνατόν».

Δέν θυμόντουσταν τι Χριστός γεννήθηκε στήν Βηθλεέμ.

πγε λοιπόν Χριστός στή Γαλιλαία, δίδασκε, θεράπευε καί κήρυττε.

Τί λεγε;

«Μετανοετε γγικεν Βασιλεία τν ορανν».

Τί σημαίνει «μετανοετε»; λλάξτε μυαλά. Πάψτε νά σκέπτεσθε πως μέχρι τώρα. Πο τά λεγε ατά;

Σέ μιά περιοχή πού βασίλευε μαρτία καί ο διαστροφές. πλεονεξία καί καταφρόνηση το νόμου το Θεο. Καί γι’ ατό, παρατηροντο κε ο χειρότερες ταξίες καί μαρτωλές καταστάσεις, πού νθρωποι ελαβες, δέν τίς πιαναν οτε στό στόμα τους.

κε πγε Κύριος. Καί κτός πό τό κήρυγμά του «μετανοετε», κανε καί μιά λλη νέργεια. Βλέποντας κάποιους νθρώπους τούς λεγε:

-φεστε ατά πού κάνετε. λτε κοντά μου. Μιμηθετε με. Περπαττε γιά νά φθάσετε στόν Πατέρα τόν πουράνιο, γαπώντας τό θέλημά του· λλάζοντας μυαλά· φήνοντας τήν μαρτία καί τόν κόσμο.


Γνώρισες τόν Χριστό; Πρε πόφαση

Τό Εαγγέλιο πού κούσαμε σήμερα, λέγει τι βρκε Χριστός δύο νέους νδρες, τόν νδρέα καί τόν Πέτρο καί τούς κάλεσε νά τόν κολουθήσουν. κενοι φησαν μέσως τόν πατέρα τους καί τήν περιουσία τους. Τήν βάρκα τους καί τά δίχτυα τους μέ τά ποα ζοσαν. Γι’ ατούς λος κόσμος ταν τό καραβάκι τους, τά δίχτυα τους καί να σπιτάκι. Τά φησαν λα γιά νά πνε κοντά στόν Χριστό. Νά ζήσουν γιά τήν Βασιλεία το Θεο.

πό κείνη τήν μέρα -τό ξέρομε παρακολουθώντας τή ζωή τους μέσα στό εαγγέλιο- ο δυό ατοί νθρωποι κολούθησαν τόν Χριστό γιά πάντα. δ στή γ σέ διάφορες περιπέτειες. λλά τελική κατάληξη τους ταν στή Βασιλεία τν Ορανν. Δοξάστηκαν μέ δόξα θεϊκή.

Τό διο κανε καί γιά δυό λλους νέους. Τόν ωάννη καί τόν άκωβο.

-λτε μαζί μου, τούς επε. λτε κοντά μου. δρόμος ατός εναι. χι νά κάνει καθένας τι το παγορεύει τό μυαλό του, σάρκα του, τά συναισθήματά του, λλά τι το παγορεύει τό θέλημα το Πατέρα μας «το ν ορανος».

Πρέπει νά τόν θεραπεύσομε τόν νθρωπο ρχίζοντας πό τόν αυτό μας. λτε κοντά μου νά γίνομε λιες νθρώπων. Νά τούς μαζέψομε, χι πως μαζεύουν ο ψαράδες τά ψάρια, γιά τό τηγάνι, λλά νά τούς μαζέψομε γιά τήν αώνια ζωή. Γιά τή Βασιλεία τν Ορανν.

ωάννης καί άκωβος τόν κολούθησαν.

Τί σημαίνει ατό;

νθρωπος χει μυαλό. Κρίση. χει βούληση. Προτιμ καί πιλέγει. χει καί πράξη. Προηγεται τό μυαλό, γιά νά δε τί θέλει νά κάνει. Νά σκεφθε λίγο, πο θά τόν βγάλει, ν συνεχίσει νά πορεύεται «πως πάει λος κόσμος», καί πως διος βάδιζε μέχρι τώρα...

Ζυγίζει τά πράγματα καί λέει:

-κε νά πάω κε; Τί προτιμ;

Ζωή γιά τήν κοιλιά, γιά τήν τσέπη, γιά τίς ασχρότητες, πού μερικοί τίς χουν σέ προτεραιότητα;

ζωή γιά τήν γάπη, τήν καλωσύνη, τήν ερήνη τς ψυχς, πού διδάσκει Πατέρας μας ν οραν; Καί νά κάνω ναν γώνα γιά τήν Βασιλεία του, πρτα γιά μένα, καί μετά γιά κάποιον λλο; Μέ τό παράδειγμά μου κυρίως. ς εμαι φτωχότερος καί μικρότερος πό λους.

Μετά τίς σκέψεις ατές, νθρωπος, κάνει τήν πιλογή του μέ τόν τόν σωτερικό του κόσμο, γιά τό πς θά συνεχίσει νά ζε.

Τό δίδαγμα τν θαυμάτων

Ποιός δέν τό ξέρει, τι μερικά γεροντάκια καί μερικές γριούλες εναι ο μεγαλύτεροι κήρυκες τς Βασιλείας τν ορανν;

Καί ποιός δέν τό ξέρει, τι κάποια παιδιά στήν λικία τν 18 καί τν 20 χρόνων, εναι κήρυκες τς Βασιλείας τν ορανν, φο κάνουν τόν σταυρό τους, χι μόνο πάνω στό σμα τους, λλά πάνω στήν καρδιά τους καί λένε:

-χι ζωή πως τήν θέλει κόσμος. λλά πως τήν θέλει Θεός. Μέ σεμνότητα, μέ γκράτεια, μέ εσέβεια. Καί μέ φοσίωση στό Θεό.

Μά πειδή ατά εναι λίγο δύσκολα γιά τό μυαλό καί τήν πόφαση το νθρώπου, κατέβηκε Χριστός καί δειξε τήν Βασιλεία το Θεο «ν δυνάμει».

Τί βρισκε στή Γαλιλαία; ρρώστειες, κακίες, δαιμόνια. Νά νας παράλυτος...

Γιατί φτειαξε Θεός τόν νθρωπο;

Παράλυτος νά εναι γεμάτος γεία; Στό σμα, στήν ψυχή καί στό πνεμα;

νας χει λτσχάιμερ. Παρέλυσε χι μόνο τό σμα του, μά καί τό μυαλό του. Πόσες λλες καταστάσεις βλέπομε, πού καί μόνο νά τίς σκεφθε κανείς τόν πιάνει κατάθλιψη;

Καί λέμε κάνοντας τόν Σταυρό μας: «οτε στό χειρότερο χθρό μου Κύριε, τέτοια πράγματα. λέησε τόν κόσμο σου». λλά νά. Στέκει Χριστός δίπλα στόν παράλυτο, καί το λέει: «Σήκω, συχωρεμένες ο μαρτίες σου». Μά φεση τν μαρτιν εναι ποκλειστικά ζήτημα το Θεο.

Καί Χριστός συνεχίζει:

-Σήκω παιδί μου καί περπτα, γιά νά καταλάβουν ατοί πού τά μετρνε λα μέ τό ποδεκάμετρο καί μέ τό ζύγι, τι λθε Βασιλεία τν ορανν. Καί νθρωπος πακούοντας, μλλον μέ τήν δύναμη το λόγου το Χριστο, γινε καλά.

Ατά τί ταν;

ταν μιά δύναμη πού κανε τόν νθρωπο νά λέει:

-Τοτο, (τό μυαλό) δέν τά ξέρει λα. σκέψη μας πως τήν κάνομε, δέν χει ξία μπροστά στή σοφία το Θεο, πό τήν στιγμή πού βλέπομε τίς νέργειες το Θεο καί τήν Βασιλεία του στόν κόσμο. Θεραπεύει τόν παράλυτο, νασταίνει τόν πεθαμένο δ καί τέσσερες μέρες Λάζαρο. Δέν σχύει λογική το νθρώπου μπροστά στή λογική το Θεο.

γώ διαλέγω τήν λογική το Θεο, καί θέλω νά προχωρήσω μέ τήν λογική το Θεο, μά θέλω καί δύναμη γιά νά τήν κολουθήσω. Γιά νά κάνω πό δ καί πέρα ζωή πιό ρεμη, πιό συχη· ελαβή. Μακρυά πό πάθη καί μαρτίες. ξω πό τή διάθεση πού λέει: «λους νά τούς χεις παιχνιδάκια στά χέρια σου. Γιά τίς δικές σου ρέξεις».

χι! Τό θέλημα το Θεο εναι τι εναι παιδιά του λοι. γώ σάν παιδί το Θεο, θά τούς γαπ. Καί θά θέλω νά τούς πηρετήσω λους. Μέ γάπη. Σάν μικρότερος. Τότε νθρωπος γίνεται εκόνα το Θεο.

Υός το Θεο, δελφός το Κυρίου μας ησο Χριστο.

χι μόνο καλές σκέψεις

Ατό εναι τό μήνυμα πού φερε Κύριος μας, μέ τήν κλήση τν τεσσάρων ποστόλων.

Ναί. Πγαν κοντά του, μά δέν παυσαν νά εναι νθρωποι πως ταν μέχρι τότε. Δέν εχαν λλάξει κόμη. Τί λλαξαν; Μυαλά. Κρίση. λος λλος νθρωπος ταν παληός νθρωπος.

Δέν ρκε μόνο νά λλάξεις σκέψη. Πρέπει νά ρπάξεις τόν αυτό σου μέ χέρια τσάλινα, καί νά πες σέ κάθε μέλος το σώματος σου: «πό δ καί πέρα, στό σωστό δρόμο».

Τό διο νά πες στήν καρδιά καί στόν νο σου. Στήν γλώσσα, στά μάτια, στά ατιά.

Χριστός πού κατέβηκε πό τόν ορανό στή γ, γιά νά μς γλυτώσει πό τόν θάνατο, πό τόν διάβολο, πό τά πάθη, πού φέρνουν δ στή γ τήν διάλυση, καί στήν αώνια ζωή τήν αώνια πώλεια, ατός Χριστός μς επε:

«Πρώτη νέργεια σας νά εναι πόφαση: Ναί, θέλω νά κολουθήσω τόν Χριστό στό δρόμο του πρός τήν Βασιλεία το Πατέρα μας το ν ορανος».

ρχή της πνευματικς ζως

πειτα νά κάνω ατό πού πρέπει, γιά νά ποταχθ στό νόμο το Θεο. Νά ψάξω νά τόν βρ, νά τόν διαβάσω, νά τόν κατανοήσω, νά γεμίσει καρδιά μου καί σκέψη μου μέ τόν νόμο το Θεο. Καί νά σφίγγω τήν καρδιά μου, νά σφίγγω τόν αυτό μου, γιά νά τηρ τό γιο τό θέλημα το Θεο.

Τί γίνεται ταν τό κάνομε;

ταν κολουθομε τόν δρόμο το κόσμου τούτου, πό τό πρωί μέχρι τό βράδυ ταραχή καί κακία. Καί συνείδηση συνέχεια φωνάζει:

-Δέν ντρέπεσαι τόν αυτό σου; Τόν Θεό δέν τόν ντρέπεσαι, τόν αυτό σου, δέν τόν κοιτάζεις ποτέ στόν καθρέφτη πού λέγεται «τό θέλημα το Θεο»; Δέν χεις τό θάρρος νά τόν κοιτάξεις; Πς ζες;

ταν μως βάλομε δηγό μας τό θέλημα το Θεο, παίρνομε να ψαλιδάκι καί ψαλιδίζομε κάθε τόσο πό λίγο –μιά τρίχα στω πό τίς κακίες μας, καί μετά πό λίγο βρισκόμαστε νά χομε μιά γγελική κατάσταση.

Γιατί; Γιατί κάθε φορά πού νθρωπος κάνει να λάχιστο γιά τήν Βασιλεία το Θεο, λέει τό λογικό του:

τό τό κατόρθωσες. Γιατί νά μή κατορθώσεις καί κενο; Λίγη καλή θέληση χρειάζεται. Προσπάθησε καί τό φτασες.

Γι’ ατό λένε ο γιοι Πατέρες: Ποιό εναι τό πιό εκολο ξεκίνημα γιά τήν πνευματική ζωή; Λίγη νηστεία καί προσευχή. Ατό εναι!

Παρασκευή σήμερα, λές. Δέν εναι νάγκη νά φμε κρέας οτε τυριά. Τό κατάφερα νά περάσω μέ νηστίσιμα. Πς δηλαδή; πρεπε νά εμαι σάν τό γατάκι πού μα το δώσεις ψάρι τρελλαίνεται; νθρωπος εμαι.

πό κε καί πέρα, μαθες πς εσαι δυνατός καί ξεκινς νά πολεμς τό ποιοδήποτε πάθος. Το σώματος, τς καρδις καί το πνεύματος. Καί τό νικς.

τσι μς δίδαξε Χριστός νά πορευόμαστε. Ατό καναν ο μαθητές του. Στήν ρχή, νθρωπάκια ταν. Κοντά του, μέρα μέ τήν μέρα γιναν γγελοι. μλλον καλύτεροι πό τούς γγέλους. Θέλει κουβέντα, τι γιος πόστολος ωάννης ταν καλύτερος πό τούς γγέλους μέ τήν γάπη, τήν γνότητα καί τήν σεμνότητα πού εχε;

Ατό γίνεται νθρωπος κοντά στόν Χριστό.

Νά μς ξιώσει Θεός!


Καί νά μς φωτίζει, νά μς λεε, νά μς προφυλάσσει πό τίς λαθεμένες ξιολογήσεις. μήν.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου