Παρασκευή 1 Μαΐου 2020

"Το κρεμμυδάκι"




Φίοντορ Ντοστογιέφσκι, 
"Αδελφοί Καραμάζοβ"


Μία φορά κι να καιρό, ζοσε μία κακιά γυναίκα, σωστή μέγαιρα. Πέθανε κι οτε να καλό δέν εχε κάνει στή ζωή της. Τήν ρπαξαν τό λοιπόν ο διαβόλοι καί τήν πετάξανε στη φλογισμένη λίμνη. Τότε  φύλακας-γγελός της κάθισε καί σκέφτηκε:
«Πρέπει να θυμηθ καμιά καλοσύνη της γιά νά πάω να τήν π στό Θεό». 
Θυμήθηκε, καί μία καί δύο πάει καί λέει στο Θεό:
«Ατή, του λέει, βγαλε να κρεμμυδάκι φρέσκο π’ τό περιβόλι καί τό ‘δωσε σέ μία ζητιάνα».
Κι  Θεός παντάει:
«Πάρε λοιπόν τό διο εκείνο κρεμμυδάκι, και πήγαινε πάνω π’ τή λίμνη. Βάστα τό κρεμμυδάκι π’ τή μία κρη κι ς πιαστε ατή π’ την άλλη. Τότε τράβα την. ν τά καταφέρεις να τήν τραβήξεις π’ τη λίμνη, τότε ς πάει στόν Παράδεισο. μως ν σπάσει τό κρεμμυδάκι, θά πεπώς καλά εναι κε που εναι».
τρεξε  γγελος στή γυναίκα καί τς λέει: 
«Πιάσου γερά π’ τό κρεμμυδάκι καί γ θα σε τραβήξω». 
Κι ρχισε νά την τραβάει προσεχτικά. Την εχε βγάλει ολάκερη σχεδόν π’ τή λίμνη, μά μόλις εδαν ο λλοι μαρτωλοί πως τήν τραβνε ξω, γαντζώθηκαν λοι πάνω της γιά νά βγουν κι ατοί μαζί της. Μά  γυναίκα ταν κακιά, σωστή μέγαιρα, κι άρχισε νά τούς κλωτσάει:
«μένα θέλουν νά βγάλουν κι χι σς. Δικό μου εναι τό κρεμμυδάκι κι χι δικό σας».
Μόλις τό ‘πε ατό, τό κρεμμυδάκι σπασε. Κι ατή ξαναπέσε στή λίμνη καί καίγεται εκεί πέρα ως τά σήμερα. 
 γγελος βαλε τά κλάματα κι φυγε.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου