Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

Anthony Bloom: Πιστοὶ στὴν κλήση μας καὶ νὰ ξεκινήσουμε τὴν Νέα Χρονιὰ μὲ κουράγιο


31 Δεκεμβρίου 1981

Ες τ νομα το Πατρς κα το Υο κα το γίου Πνεύματος

Πρν προσευχηθομε, θ θελα ν καθορίσω τς προσευχές μας, στε ταν προσευχόμαστε, ν εναι πι ποτελεσματικ προσευχ πο θ γίνεται μ’ να νο κα μ μι καρδιά. Καθς νας χρόνος διαδέχεται τν λλον σς μιλοσα γι τν νέα χρονι πο ρχόταν παρομοιάζοντάς την μ μι πεδιάδα πού, κηλίδωτη, γνή, εναι σκεπασμένη π χιόνι, κα ζητοσα ν δώσετε προσοχ στ γεγονς τι πρέπει ν βαδίζουμε μ πευθυνότητα κε πο πλώνεται τ λευκ τοπίο πο εναι κόμα παρθένο, πειδ σύμφωνα μ τν τρόπο πο βαδίζουμε, θ πάρχει μι δς πο θ τ διασχίζει, ταν κολουθομε τ θέλημα το Θεο, βήματα πλανεμένα πο μοναχ θ λερώνουν τν λευκότητα το χιονιο. λλ να πράγμα δν μπορομε, οτε πρέπει ν ξεχάσουμε τούτη τ χρονι περισσότερο π τς προηγούμενες φορές, εναι τι πάρχει σκοτάδι πο περιβάλλει, καλύπτει τούτη τ λευκότητα κα ατ τ γνωστο τοπίο, πως νας τρολος, να σκοτάδι μ λίγα πολλ στέρια, πλν μως να σκοτάδι θολό, πικίνδυνο κα τρομακτικό. Βγαίνουμε π μία χρονιά, που λοι μας χουμε ντιληφθε τ σκοτάδι που εναι κόμα διαδεδομένη βία κα σκληρότητα.

Πς θ συναντήσουμε τ νέα χρονιά; Θ ταν φελς κα πολ ντιχριστιανικό, ν ζητήσουμε π τν Θε ν μς προστατέψει, ν κάνει τ γ ναν παράδεισο ερήνης, ν γύρω μας δν πάρχει ερήνη. πάρχει διαμάχη, νταση, ποθάρρυνση, φόβοι, βία, φονικό. Δν μπορομε ν ζητμε γι μς ερήνη, ταν ατ ερήνη δν μπορε ν πλωθε πέρα π τν κκλησία, ταν δν ρχεται σν κτίνες φωτς ν διαλύσουν τ σκοτάδι. νας πνευματικς συγγραφέας τς Δύσης εχε γράψει τι Χριστιανς εναι ατς στν ποο Θες χει μπιστευθε τν εθύνη λων τν λλων νθρώπων κα ατν τν εθύνη πρέπει ν προετοιμαστομε ν φέρουμε ες πέρας. Σ λίγα λεπτά, θ κετεύσουμε τν Θε γι τν γνωστη νέα χρονι κα τ σκοτάδι πο τν καλύπτει, μ τν μεγαλύτερη εχ πο προφέρεται στς λειτουργικς κολουθίες, «Ελογημένη Βασιλεία το Πατρς κα το Υο κα το γίου Πνεύματος» ς εναι ελογημένη βασιλεία το Θεο.

Τοτα τ λόγια προφέρονται σπάνια: στν ρχ τς λειτουργίας, σν εχ γι τν νέο χρόνο κα σ στιγμς που νώνεται χρόνος κα αωνιότητα, ταν μ τ μάτια τς πίστης μπορομε ν δομε τν αωνιότητα συνυφασμένη μ τν χρόνο. χριστιανς εναι μόνος πο πρέπει ν εναι κανς ν βλέπει τν στορία, πως τν βλέπει Θεός, σν να μυστήριο τς σωτηρίας, λλ πίσης σν μι τραγωδία τς νθρώπινης μαρτίας κα πτώσης. Κα σ σχέση μ ατ τ τελευταα, πρέπει ν πάρουμε θέση. Χριστς λέει στ Εαγγέλιο: «ταν κούσετε τι γίνονται πόλεμοι φμες πο μιλον γι πολέμους, μν πανικοβληθτε»· σηκστε ψηλ τ κεφάλια, δν πάρχει χρος στν καρδι κα τν ζω το Χριστιανο γι διστακτικότητα, δειλία κα φόβο, πο εναι λα γεννήματα το γωισμο, τς μέριμνας γι τν αυτό μας, κόμα κα ν ατ μέριμνα γγίζει ατος πο γαπμε. Θες εναι Θες τς στορίας, λλ πρέπει ν γίνουμε συνεργάτες Του κα μς στέλνει σ’ ατν τν κόσμο πο εναι δικός Του γι ν μεταβάλλει τν παράφωνη Πολιτεία τν νθρώπων σ ρμονία πο θ νομάζεται Πολιτεία το Θεο.


Κα πρέπει ν θυμόμαστε τ λόγια του ποστόλου πο λέει, τι ποιος πιθυμήσει ν ργασθε γι τν Κύριο, θ δηγηθε σ δίκη, κα τ λόγια νς λλου ποστόλου πο μς λέει ν μν φοβόμαστε τ δοκιμασία τς φωτις. Στν σημεριν κόσμο, πρέπει ν εμαστε τοιμοι ν δικαστομε κα τοιμοι ν πομείνουμε, σως μ τ φόβο στν καρδι μήπως χάσουμε τν πίστη μας, λλ θ πρέπει ν μείνουμε κλόνητοι στν πηρεσία το Θεο κα τν νθρώπων. Κα ταν κοιτάξουμε πίσω τν προηγούμενη χρονιά, τ λόγια της λιτανείας μς χτυπον κα μς κατηγορον. Ζητμε π τν Θε ν μς συγχωρέσει σα χουμε κάνει σα μειναν τέλειωτα τν χρονι πο πέρασε. σχυριζόμαστε τι εμαστε ρθόδοξοι· εμαστε ρθόδοξοι δν σημαίνει μόνο ν μολογομε τ Εαγγέλιο στν λότητά του κα ν τ διακηρύττουμε στν γνότητά του, λλ συνίσταται, κόμα περισσότερο π ατό, στ ν ζομε σύμφωνα μ ατό. Κα γνωρίζουμε τι Χριστς δν συμβιβάζεται μ τίποτα παρ μ τ μεγαλεο του νθρώπου κα τ μήνυμα τς γάπης κα τς λατρείας. Μπορομε πράγματι ν μετανοήσουμε πειδ ποις θ λεγε, βλέποντάς μας, καθς λεγαν ο νθρωποι γι τος πρώτους Χριστιανούς, «Δετε πς γαπον νας τν λλον!». Ποιός, βλέποντάς μας, θ λεγε τι κατέχουμε τ νόημα τς ζως, τς γάπης πο μς πηγαίνει πέρα π κάθε σύγκριση, πο προκαλε τν καθένα ν ναρωτηθε π πο προέρχεται ατό; Ποις τος τ δωσε; Πς μπορον ν πομείνουν τν δοκιμασία; Κα ν θέλουμε τούτη τ χρονι ν γίνουμε ξιοι το Θεο, τς Χριστιανικς μας κλήσης, το γίου νόματος τς ρθοδοξίας, πρέπει χωριστ κα σν να σμα ν γίνουμε γι λους, γι τ κάθε πρόσωπο πο σως ν μς χρειάζεται, να ραμα γι τ τί μπορε ν εναι νθρωπος κα γι τ τί μι κοινότητα νθρώπων μπορε ν εναι κάτω π τν Χάρη το Θεο.

ς προσευχηθομε γι συγχώρεση, μες πο εμαστε μέχρι τώρα μακρυ π τν κλήση μας, ς προσευχηθομε ν μς δίνει Κύριος γενναιότητα, κουράγιο, θέληση ν δικαιώσουμε τν αυτό μας, ν σηκώσουμε τν σταυρό μας, ν κολουθήσουμε τ βήματα το Χριστο κε που μς καλε.

Στ ξεκίνημα το πολέμου Βασιλις Γεώργιος Ι΄ επε τ λόγια πο μπορομε ν λέμε ξαν κάθε νέο χρόνο. Στ μήνυμά του πρς τ θνος διαβάζει να πόσπασμα: « Επα στν νθρωπο πο στάθηκε στ κατώφλι το νέου χρόνου: δσε μου να φς γι ν πορευτ μ σφάλεια πρς τ γνωστο, κα πάντησε: πήγαινε ξω στ φς κα βάλε τ χέρι σου στ χέρι το Θεο, πρέπει ν εναι καλύτερο γι σένα π ,τι τ φς κα σφαλέστερο π ναν συνηθισμένο δρόμο.»


Ατ καλούμαστε ν κάνουμε, κα σως σήμερα ν πάρουμε μιν πόφαση, μι πόφαση ν εμαστε πιστο στν κλήση μας κα ν ξεκινήσουμε τν Νέα Χρονι μ κουράγιο. μήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου