Σάββατο 8 Απριλίου 2017

+ πρωτ. Αλεξάνδρου Σμέμαν: Κυριακή των Βαΐων


+ Πρωτοπρεσβυτέρου Αλεξάνδρου Σμέμαν

Τ Σάββατο το Λαζάρου, π λειτουργικς πλευρς, εναι τ προεόρτια τς Κυριακς τν Βαΐων – τς Εσόδου το Κυρίου μας στ εροσόλυμα. Κα ο δύο ατς γιορτς χουν να κοιν θέμα: τ θρίαμβο κα τ νίκη. Τ Σάββατο το Λαζάρου ποκαλύπτει τν χθρό, δηλαδ τ Θάνατο· Κυριακ τν Βαΐων προαναγγέλλει τ νόημα τς νίκης ς θρίαμβο τς Βασιλείας το Θεο κα ς ποδοχ π τν κόσμο το μόνου Βασιλέως, το ησο Χριστο.

Σ λη τ διάρκεια τς π γς ζως το ησο Χριστο, σεμν εσοδός Του στν γία Πόλη ταν τ μόνο ρατ σημεο θριάμβου. Μέχρι ατ τ μέρα ησος δειχνε πίμονη ρνηση σ κάθε περίπτωση θριάμβου κα δόξας Του. ξι μέρες μως πρν τ Πάσχα, χι μόνο δέχτηκε ν δοξαστε, λλ διος προκάλεσε κα ργάνωσε ατ τ δόξα. Κάνοντας ατ πο προανήγγειλε προφήτης Ζαχαρίας: «δο Βασιλεύς σου ρχεταί σοι… πραΰς κα πιβεβηκώς π ποζύγιον κα πλον νέον» (Ζαχ. 9, 9), φανέρωσε τι θελε ν πιδοκιμαστε κα ν ναγνωριστε ς Μεσσίας, Βασιλέας κα Λυτρωτς το σραήλ.

Ο Εαγγελικς περικοπς τονίζουν λα ατ τ μεσσιανικ στοιχεα, δηλαδ τος κλάδους τν βαΐων κα τ σαννά, τς πευφημίες γι τν ησο Χριστ τι εναι Υἱὸς το Δαυδ κα Βασιλέας το σραήλ. στορία το σραλ τώρα λοκληρώνεται, φτάνει στ τέλος της, ατ ξ λλου εναι κα τ νόημα ατο το γεγονότος, τς γγελίας τς Βασιλείας το Θεο. Γι τν κπλήρωση το σκοπο ατς τς στορίας πρεπε ν ναγγελθε κα ν προετοιμαστε Βασιλεία το Θεο, λευση το Μεσσία. Κα τώρα κπληρώθηκε, γιατί Βασιλέας εσέρχεται στν γία Πόλη Του κα λες ο προφητεες κα o προσδοκίες βρίσκουν τν κπλήρωσή τους στ Πρόσωπό Του. Χριστς γκαθιστ τ Βασιλεία Του π τς γς.


Τν Κυριακ τν Βαΐων θυμόμαστε κα τιμμε ατ τ μέγιστο γεγονός. Κρατώντας κλάδους βαΐων ταυτιζόμαστε μ τ λα τς ερουσαλμ. Μαζί τους χαιρετίζουμε τν ταπειν Κύριο κα Βασιλέα ψέλνοντας: «σαννά, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου». ραγε ποι εναι τ ληθιν νόημα λων ατν σήμερα γιά μς;

Πρτα-πρτα εναι μολογία μας τι Χριστς εναι Βασιλέας κα Κύριός μας. Πολ συχνά, στν καθημεριν ζωή μας, ξεχνμε τι Βασιλεία το Θεο χει δη γκατασταθε στ γ κα τι τν μέρα τς βαπτίσεώς μας γίναμε πολίτες ατς τς Βασιλείας κα ποσχεθήκαμε φοσίωση κα πίστη μας σ’ ατ ν εναι πάνω π κάθε λλη πίστη μας. ς μν ξεχνμε τι Χριστς γι λίγες ρες ταν πραγματικ Βασιλέας πάνω στ γ, σ’ ατ τν κόσμο τ δικό μας – γι λίγες μόνο ρες κα σ μία συγκεκριμένη πόλη. λλά, πως στ πρόσωπο το Λαζάρου ναγνωρίσαμε τν εκόνα το καθενς πό μς, το κάθε νθρώπου ξεχωριστά, τσι κα σ’ ατ τν πόλη (τν ερουσαλμ) ναγνωρίζουμε τ μυστηριακ κέντρο λου το κόσμου κα γενικ λόκληρης τς δημιουργίας. Γιατί κριβς ατ εναι τ βιβλικ νόημα τς πόλης ερουσαλήμ, εναι δηλαδ τ στιακ σημεο λης τς στορίας τς σωτηρίας κα το λυτρωμο, εναι γία Πόλη τς λευσης το θεο στ γ. τσι λοιπν Βασιλεία πο γκαταστάθηκε στν ερουσαλμ εναι μία παγκόσμια Βασιλεία πο γκαλιάζει καθολικ τν νθρωπο κα λη τ δημιουργία… Γι λίγες ρες – μως ατς ο ρες ταν πολ ποφασιστικς χρόνος – φάνηκε π τς γς τελικ «ρα το ησο», ρα τς κπλήρωσης π τν Θε λων τν ποσχέσεών Του, λων τν ποφάσεών Του. φτασε στ τέλος λη προπαρασκευαστικ πορεία πο εχε ποκαλυφθε στν γία Γραφ· ρθε τ τέλος λων σων Θες κανε γι τν νθρωπο. τσι ατ σύντομη ρα το π γς θριάμβου το Χριστο ποκτάει να αώνιο νόημα. Εσάγει τν πραγματικότητα τς θείας Βασιλείας στ δικό μας χρόνο, στς δικές μας ρες. Ατ Βασιλεία δίνει τ νόημα στ χρόνο κα γίνεται πώτερος, αώνιος σκοπός του. Βασιλεία το Θεο ποκαλύφθηκε στν κόσμο τοτο κα ατ τν ρα παρουσία της κρίνει κα μεταμορφώνει τν νθρώπινη στορία.

ταν, σ κάποια στιγμ τς κολουθίας, τν Κυριακ τν Βαΐων παίρνουμε π τν ερέα ναν κλάδο βαΐων, νανεώνουμε τν ρκο στν Βασιλέα μας, μολογομε τι Βασιλεία Του δίνει τελικ νόημα κα περιεχόμενο στ ζωή μας. μολογομε τι τ καθετ στ ζωή μας κα στν κόσμο νήκει στν Χριστ κα τίποτε δν μπορε ν φαιρεθε π τν μοναδικό, ληθιν Κτήτορά του, γιατί δν πάρχει περιοχ τς ζως που κενος δν κυβερν, δν σώζει, δν λυτρώνει. Διακηρύττουμε τν παγκόσμια, τν καθολικ εθύνη τς κκλησίας γι τν νθρώπινη στορία κα πιβεβαιώνουμε τν παγκόσμια ποστολή της.

Ξέρουμε, βέβαια, τι Βασιλέας τν ποο ο ουδαοι ζητωκραύγαζαν τότε κα τν ποο μες σήμερα πιδοκιμάζουμε, βρίσκεται στ δρόμο πρς τ Γολγοθά, πρς τ Σταυρ κα τν τάφο. Ξέρουμε, πίσης, πς ατς σύντομος θρίαμβος δν εναι παρ πρόλογος τς θυσίας Του. Τ κλαδι στ χέρια μας πιβεβαιώνουν τν τοιμότητά μας κα τ διάθεσή μας ν Τν κολουθήσουμε σ’ ατ τ δρόμο τς θυσίας, κα τι ποδεχόμαστε τ θυσία κα τν αταπάρνηση σν τ μόνη βασιλικ δ πρς τ θεία Βασιλεία. Τελικ ατο ο κλάδοι κα λη γιορτ φανερώνουν τν πίστη μας στν τελικ νίκη το Χριστο.

Βασιλεία το Θεο μως εναι κόμα κρυμμένη, κόσμος τν γνοε κα ζε σήμερα σν ν μν χουν συμβε λα ατ τ συγκλονιστικ γεγονότα. Σν ν μν χει πεθάνει τ Σταυρ κα ν μν χει ναστηθε Θεάνθρωπος. μες μως ο χριστιανο πιστεύουμε στν ρχόμενη Βασιλεία στν ποία Θες εναι « τ πάντα πληρν» κα Χριστς εναι μόνος Βασιλέας.

Στς κολουθίες τς κκλησίας μας θυμόμαστε τ γεγονότα το παρελθόντος. λλ λο τ νόημα κα δύναμη τς Θείας Λειτουργίας βρίσκεται στ γεγονς τι μετατρέπει τν νάμνηση σ παρόν, σ παροσα πραγματικότητα. Τν Κυριακ τν Βαΐων ατ πραγματικότητα εναι συμμετοχή μας στ γεγονότα, νταπόκρισή μας σ’ ατά, δια Βασιλεία το Θεο. Χριστς δν μπαίνει πι στ εροσόλυμα θριαμβευτής. Τ κανε μι φορ κα γι πάντα. Κα δν χρειάζεται πι «σύμβολα», γιατί δν πέθανε στ Σταυρ γι ν μπορομε μες αώνια ν «συμβολίζουμε» τ ζωή Του. λλ ζητάει π μς μία πραγματική, ελικριν ποδοχ τς Βασιλείας πο μς φερε…


ν δν εμαστε τοιμοι ν κρατήσουμε τν ερ πόσχεση πο δώσαμε μ τ βάπτισμά μας κα πο νανεώνουμε κάθε χρόνο τν Κυριακ τν Βαΐων, ν δν πιμένουμε ν κάνουμε τ Βασιλεία το Θεο κανόνα λης τς ζως μας, μάταια γιορτάζουμε τούτη τ γιορτ κα ο κλάδοι τν βαΐων πο παίρνουμε π τν κκλησία γι τ σπίτι μας δν χουν κανένα νόημα, εναι χρηστοι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου