Σάββατο 11 Μαρτίου 2017

Anthony Bloom: Κυριακή Β΄ Νηστειών - Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά


+ Anthony Bloom
Metropolitan of Sourozh (1914- 2003)

11.3.1990

Σ ναν π τος ψαλμούς, διαβάζουμε τ παρακάτω: κενοι πο σπειραν μ δάκρυα στ μάτια, θ θερίσουν μ χαρά.. Ἐὰν στ διάρκεια τν βδομάδων πο προετοιμαζόμαστε γι τν Μεγάλη βδομάδα εδαμε κάθε τι σχημο κα νάξιο πο πάρχει μέσα μας ν καθρεφτίζεται στς παραβολς το Εαγγελίου, ἐὰν σταθήκαμε νώπιον τς κρίσης τς συνείδησής μας κα το Θεο, τότε πραγματικ χουμε σπείρει μ δάκρυα τν δρόμο γι τν σωτηρία μας. Κα μως πάρχει κόμα χρόνος πειδ κόμα κα ταν εσερχόμαστε στν περίοδο το θερισμο, Θες μς δίνει παράταση· καθς προχωρομε προοδευτικ πρς τν Βασιλεία το Θεο, πρς τν μέρα τς νάστασης, μπορομε κόμα, κάθε στιγμή, μ πρόσωπο πρς τν νίκη το Θεο, ν στραφομε σ κενον μ εγνωμοσύνη κα μ συντετριμμένη καρδιά, κα ν πομε: «Κύριε, σως εμαι ργάτης τς νδεκάτης ρας, λλ δέξου με πως ποσχέθηκες!»

Τν προηγούμενη βδομάδα γιορτάσαμε τς γιορτ το Θριάμβου τς ρθοδοξίας, τν μέρα πο κκλησία διακήρυξε τι εναι σωστ ν γιογραφομε τν εκόνα το Χριστο. Δν ταν μία δήλωση σ σχέση μ τν τέχνη, ταν μία βαθι θεολογικ διακήρυξη τς νσάρκωσης. Παλαι Διαθήκη μς επε τι δν μπορε Θες ν ντιπροσωπευθε π καμία εκόνα, πειδ εναι να πύθμενο μυστήριο· δν εχε κν νομα κτς π τ μυστηριδες νομα πο μόνο ρχιερέας γνωρίζει. λλ στν Καιν Διαθήκη μάθαμε κα γνωρίζουμε π τν μπειρία μας τι Θες γινε νθρωπος, τι πληρότητα τς Θεότητας χει ποταχθε κα εναι κόμα ποταγμένη γι πάντα στν νθρώπινη σάρκα· κα γι’ ατ Θες χει νθρώπινο νομα: ησος κα χει νθρώπινο πρόσωπο πο μπορον ν ναπαραστήσουν ο εκόνες. πομένως εκόνα εναι μία διακήρυξη τς βεβαιότητάς μας τι Θες γινε νθρωπος· κα γινε νθρωπος γι ν πιτύχει μία σχατη, νδοξη, τραγικ νότητα μέ μς, ν γίνει νας π μς στε ν μπορομε ν γίνουμε να π τ παιδιά Του. Κα τσι θ μπορούσαμε δη τν περασμένη βδομάδα ν χαρομε· κα ν γιατί μία βδομάδα πρίν, ταν προετοιμαζόμασταν ν συναντήσουμε ατ τ θαμα, ατ τ θαμα τς νσάρκωσης, διακριτικά, μ ναν τρόπο πο δν μπορον σχεδν τ ατιά μας ν συλλάβουν, κκλησία ψαλλε τν κανόνα το Πάσχα: Χριστς νέστη κ νεκρν! - πειδ δν πρόκειται γι μία πόσχεση γι τ μέλλον, εναι μία βεβαιότητα το παρόντος, πο μς νοίγετε σν μι πόρτα ν εσέλθουμε μέσω το Χριστο, τς Θύρας πως καλε τν αυτό Του, στν αωνιότητα.

Κα σήμερα θυμόμαστε τ νομα το γίου Γρηγορίου το Παλαμ, νς π τος μεγάλους γίους τς ρθοδοξίας, ποος διακήρυξε, μέσα π τν μπειρία τν σκητν κα λων τν πιστν, τι χάρη το Θεο δν εναι να κτιστ Δρο – εναι διος Θες πο μς νώνει μ τν αυτό Του στε ν μς διαπνέει παρουσία Του, στε σταδιακά, ἐὰν μοναχ τν δεχτομε, ν Το νοιχτομε, ν γίνουμε διάφανοι τουλάχιστον σχεδν διάφανοι στ φς Του, στε ν γίνουμε ρχικ κα λοένα πι πολ μέτοχοι τς Θεϊκς Του φύσης.

Ατ δν ποτελε πλ μία πόσχεση· εναι μία βεβαιότητα πο χουμε πειδ ατ συνέβη σ χιλιάδες νθρώπους νδρες κα γυνακες πο προσκυνομε ς γίους το Θεο: γιναν μέτοχοι τς Θεϊκς φύσεως, εναι γι μς μία ποκάλυψη κα μία βεβαιότητα γι ,τι καλούμαστε ν εμαστε κα ν γίνουμε.

Κα σήμερα να κόμα βμα μς δηγε στν χαρά, στν δόξα το Πάσχα. Σ μία βδομάδα θ μνήσουμε τν Σταυρ- τν Σταυρ πο ταν τρόμος γι τος γκληματίες, κα χει γίνει τώρα σημεο νίκης κα σωτηρίας, διότι γι μς γάπη το Σταυρο δν χει μέτρο, δν χει ρια, εναι τόσο βαθι σο Θεός, γκαλιάζει τ πάντα πως Θεός, κα εναι πράγματι τόσο τραγικ νικηφόρα πως Θες εναι τ διο τραγικς κα νικηφόρος, πο προκαλε δέος, πο κτινοβολε τ ρεμο, εφρόσυνο φς πο ψάλλουμε στν σπερινό.

ς τοιμαστομε ν συναντήσουμε τοτο τ γεγονός, τ ραμα το Θεο, ν τ προσέξουμε, κα ν δομε σ ατ τ σημεο τς Θεϊκς γάπης, μία νέα δυνατ βεβαιότητα τς σωτηρίας μας· κα ταν χορς ψάλλει τούτη τ φορ πι δυνατ τν κανόνα τς νάστασης, ς κατανοήσουμε τι βμα – βμα Θες μς δηγε σ μία νίκη πο κενος χει κερδίσει, κα πο θέλει ν μοιραστε μαζί μας.

Κα τότε θ προχωρήσουμε· θ κούσουμε τν γιο πο μς διδάσκει πς ν δεχτομε τν χάρη πο προσφέρει Θεός, πς ν γίνουμε ντάξιοί Του· κα μ να κόμα βμα – θ δομε τν νίκη το Θεο στ πρόσωπο τς γίας Μαρίας τς Αγυπτίας κα θ φθάσουμε στ κατώφλι τς Μεγάλης βδομάδας. λλ ς θυμηθομε τι βρισκόμαστε τώρα σ μία νέα περίοδο, μία ποχ πο μς ποκαλύπτεται, πο καλούμαστε ν τν νδυθομε, ν νταποκριθομε σ’ ατν μ εγνωμοσύνη, μία εγνωμοσύνη πο θ μς μεταμορφώσει σ νέους νθρώπους- κα ν νταποκριθομε πίσης μ χαρά! Κα μία χαρ γεμάτη π δάκρυα σ πάντηση τς γάπης το Θεο, μία χαρ πο εναι μία ξιόπιστη πάντηση στν Θεϊκ γάπη. μήν!



πόδοση Κειμένου: www.agiazoni.gr


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου