Σάββατο 15 Ιουλίου 2017

Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ εἶναι φῶς τοῦ κόσμου


Ιωήλ Φραγκάκου
Μητροπολίτου Εδέσσης

κκλησία μας σήμερα γιορτάζει τος Πατέρες πο λαβαν μέρος στν τετάρτη Οκουμενικ Σύνοδο, ποία σχολήθηκε κα ποφάνθηκε ριστικ γι τν νωση τν δύο φύσεων το Χριστο. Τ εαγγελικ νάγνωσμα πο διαβάζεται σήμερα στος Ναος εναι φιερωμένο σ’ ατος κα εναι π τν π το ρους μιλία το Κυρίου μας. Θεάνθρωπος νομάζει τος μαθητς Του φς το κόσμου. ς δομε πι ναλυτικ τ λόγια ατ το Χριστο.

Τ παράδειγμα το φωτς τί πονοε;

Κύριος χρησιμοποίησε γι τος μαθητς Του τ παράδειγμα το λατιο (Ματθ. 5,13) κα το φωτός. Τ παράδειγμα το φωτς εναι τ ψηλότερο. ταν λέγει πς πόλη πο εναι πάνω στ βουνό, δν μπορε ν κρυφτε, θέλει ν τος τονίσει «κρίβειαν το βίου, καθαρ ζωή», λέγει Χρυσόστομος. Τος διαπαιδαγωγε ν εναι ναγώνιοι στ ζωή τους, ν χουν στραφε τ μάτια λων τν νθρώπων πάνω τους κα ν γωνίζονται νώπιον λης τς οκουμένης.

Χριστς ναψε τ φς τς χάριτός Του μέσα μας. δική μας προσπάθεια εναι ν διατηρήσουμε τ φς ατ σβεστο. λαμπρότητα τς ζως μας χει πίδραση στος λλους. πόλυτο φς εναι Χριστς πο μάλιστα επε γι τν αυτό Του, πς εναι “τ φς το κόσμου” (ω. 8,12). Φς κα φωστρες εναι μ σχετικ ννοια κα ο πιστο κα ο γιοι. πόστολος Παλος γράφει: “διότι κάποτε σασταν στ σκοτάδι, τώρα μως πο πιστεύετε στν Κύριο, εστε στ φς· ν ζετε λοιπν σν νθρωποι πο νήκουν στ φς.” (φ. 5,8). διος θ πε σ λλη του πιστολ γι τος πιστος πς εναι “σν λαμπερ στέρια στν κόσμο, μένοντας σταθερο στ εαγγέλιο πο δίνει ζω” (Φιλιπ. 2,15-16).


κκλησία εναι τ φς το κόσμου

Πράγματι Κύριος εναι φς, πο δηγε τος νθρώπους π τν πλάνη στν λήθεια, π τν μαρτία στν ρετή, πο φωτίζει τ γεμονικ νο) το νθρώπου. πίσης τ ργο το Χριστο τ κάνουν κι ο πιστοί. νας σύγχρονος θεολόγος θ τ πε ατ χαρακτηριστικά: σωτηρία δν εναι μι πλ τομικ πόθεση, οτε περιορίζεται σ κάποιο στεν κύκλο “κλεκτν”, λλ προσφέρεται σ’ λο τν κόσμο. σωτηρία δν εναι να εδος πνευματικότητας, λλ εναι ντίθεση σ κάποιο δαιμονικ κατεστημένο, στ σκοτάδι κα στν ποσύνθεση.

κκλησία εναι τ φς το κόσμου. Ατ σημαίνει τν καθολικ κα παγκόσμια εθύνη της, λλ κα τν εθύνη το καθενός μας. Δ ζομε γι τν αυτό μας γι ναν ρισμένο κύκλο θνικό, δεολογικό, θρησκευτικ· ζομε γι τ δέλφια μας παντο πάνω στ γ, σο κι ν διαφέρουν π μς κι σο κι ν μς ντιμάχονται. Χριστς εχε πε στος μαθητς του τ ξς σπουδαο παράγγελμα· “κα θ γίνετε δικοί μου μάρτυρες στν ερουσαλμ κα σ λη τν ουδαία κα Σαμάρεια κα ς τ πέρατα τς γς” (Πράξ. 1,8). Μέχρι κα στ τελευταο μέρος τς γς φείλουμε ν νάψουμε τ φς το Χριστο. σαΐας ναφέρεται στν Πατέρα πο πευθύνεται στ Μεσσία κα το λέγει· “δο δέδωκά σε ες διαθήκην γένους, ες φς θνν το εναι σε ες σωτηρίαν ως σχάτου τς γς” . Τ φς τν θνν, πο εναι Χριστός, φείλει κκλησία μ τος πιστος ν τ μεταδώσει στ πέρατα τς γς. Ο πνευματικο νθρωποι πο καθαρίζουν συνέχεια τν αυτό τους μ πόνους γι τν γάπη το Θεο, πο ταπεινώνουν τ σάρκα τους μ διάφορες σκήσεις, πο μ τν προσευχ κα τ μελέτη γεμίζουν τ νο τους μ φς, ατο πο γνώρισαν «τος λόγους τν ντων» κα ξεπέρασαν κάθε ασθηση το κόσμου, ατο μπορον ν κηρύξουν τ Χριστ κα ν μεταδώσουν τ φς το Εαγγελίου, λέγει σιος Νικήτας. Πρς ατος πευθύνεται Κύριος, ταν λέει:” Σες εστε τ φς το κόσμου” (Ματθ. 5,14).

Τ χρέος τν πιστν


Μεγάλη εναι εθύνη τν πνευματικν ταγν τς κκλησίας μας, λλ κα τν πλν πιστν στ διάδοση το εαγγελικο μηνύματος. πίσκοποι, κληρικοί, λαϊκο πο γνώρισαν τ φς το Εαγγελίου κα τ βίωσαν, μεταδίδουν κα στος λλους τ βίωμά τους. ντίθετα, ἐὰν ατο πο εναι ταγμένοι ν στέκονται «π τν λυχνίαν» δείχνουν δυναμία πρς τν πίστη, τότε καθυστερε εαγγελισμς τν νθρώπων κα γίνεται μάλιστα κα σκανδαλισμς στς ψυχές τους. Ο μαρτίες μας κα κακ προσωπική μας ζω νεργε ρνητικ στος νθρώπους πο δν γνώρισαν τ Χριστό. ς φροντίσουμε ν χουμε συνέπεια λόγων κα πράξεων, στε ν νάπτεται συνεχς τ σωτήριο φς τς διδασκαλίας το Κυρίου σ’ λη τ γ.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου