Σάββατο 22 Ιουλίου 2017

Ἡ εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ (Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου)


Ιωήλ Φραγκάκου
Μητροπολίτου Εδέσσης

«Ἐλέησον μς, υἱὲ Δαυίδ»
Πολλ θαύματα γιναν μ τν πίκληση τοῦ ὀνόματος το Χριστοῦ. Ὁ ἴδιος, ταν πήγαινε πρς τ πάθος Του, επε: «,τι ν ατήσητε ν τῷ ὀνόματί μου, τοτο ποιήσω» (ωάν. 14,13). πίσης, ταν ναλαμβανόταν στος ορανος κι διδε τς τελευταες ποθκες στος μαθητές Του, πάλι τος τόνισε: «ν τῷ ὀνόματί μου δαιμόνια κβαλοσι, γλώσσαις λαλήσουσι καινας...» (Μάρκ. 16,17). Μ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησο θὰ ἔκαναν θαύματα οἱ Ἀπόστολοι. Πράγματι τσι γινε. Τν χωλ πο καθόταν ξω π’ τ Ναό, οἱ Ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Ἰωάννης τν θεράπευσαν πικαλούμενοι τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησο Χριστο (Πράξ. 3,6). ς δομε μὲ ἁπλ λόγια τὸ ὄνομα το Κυρίου μας.

Τὸ ὄνομα το Κυρίου ησο
Σήμερα κούσαμε στ Εαγγέλιο τος δύο τυφλος νὰ ἐπικαλονται τὸ ὄνομα το Κυρίου κα ν ζητον π’ Ατν ν τος λεήσει (Ματθ. 9,27). Ὁ ἱερς Χρυσόστομος λέγει πς δν πγαν πλς ν συναντήσουν τ Χριστό, «λλ μεγάλα βοντες κα οδν τερον ἢ ἔλεον προβαλλόμενοι», δηλαδ φώναζαν πολ δυνατά, τὸ ὄνομα το Χριστο κα τίποτε λλο δ ζητοσαν παρ νὰ ἐπιδείξει λεος σ’ ατος ὁ Ἰησος. Τ γλυκύτατο νομα το Χριστο δν εναι νθρώπινο, λλ θεο κα οράνιο. Δ δόθηκε στ Χριστὸ ἀπὸ ἀνθρώπους, λλ’ π’ τν οράνιο Πατέρα Του (Ματθ. 1,21). Εναι τ γλυκ μελέτημα το νο, τς γλώσσας κα τς καρδις τοῦ ἀνθρώπου.


Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης ναφέρει πς κάποιος Χριστιανς πέθανε πάνω στν τάφο το Κυρίου φωνάζοντας «ησο Χριστέ, γλυκεα γάπη». Εναι λήθεια πς οἱ ἐνέργειες το Χριστο φανερώνονται μέσα στὰ ὀνόματα, πως π.χ. σοφία, ερήνη, χαρά, Κύριος, Βασιλεύς, Θες κ. ἄ. Ἡ πίστη τοῦ ἀνθρώπου δν εναι φηρημένη, λλ’ πευθύνεται σ’ να συγκεκριμένο πρόσωπο ποὺ ἔχει νομα κι εναι ζωνταν πρόσωπο, πο μπορε ν’ ἀγαπήσει κα νὰ ἔλθει σ’ πικοινωνία μ τος λλους. Ατ τ πρόσωπο εναι ὁ Ἰησος Χριστός. λθε σ’ πικοινωνία μαζί μας, μς γάπησε, γινε νθρωπος παρομοιοπρόσωπος μέ μς.

Τὸ ὄνομά Του συνδέεται μ τ σωτηρία μας. Κάτω π τὸ ὄνομα ατ θ βρομε τ σωτηρία μας, επαν οἱ Ἀπόστολοι στος ρχοντες τοῦ Ἰσραλ (Πράξ. α,ι΄ 2). Τὸ ὄνομα ησος χει περιεχόμενο νεξάντλητο. Εναι ντολογικ συνδεδεμένο μ’Ατόν. Εναι να κανάλι μέσα π τὸ ὁποο ρχεται χάρη σέ μς κα γεμίζει λο τ εναι μας μ τν παρουσία το Θεο, μς μεταδίδει ζω κα δύναμη.

εχ τοῦ Ἰησο
Ἡ ἐπίκληση τν δύο τυφλν, δηλαδὴ «ἐλέησον μς, υἱὲ Δαυίδ» (Ματθ. 9,27), εναι μι παραλλαγ τς γνωστς προσευχς «Κύριε ησο Χριστέ, Υἱὲ το Θεοῦ, ἐλέησον μς» πο συνηθίζουμε ν χαρακτηρίζουμε ς εχ τοῦ Ἰησοῦ. Ἡ εχ ατ δν εναι φεύρεση τν μοναχν, λλ’ πως εδαμε παραπάνω, τν προσευχ ατ τ συνέστησε Χριστς κα τ χρησιμοποίησαν οἱ Ἀπόστολοι. Εναι να μαστίγιο ναντίον τν δαιμόνων: «ησοῦ ὀνόματι μάστιζε πολεμίους», γράφει ὁ ἅγιος ωάννης τς Κλίμακας. προσευχ ατ κρύβει μέσα της τ μυστήριο τς γίας Τριάδος. Ὁ Ἰησος εναι Υἱὸς το Πατέρα κα τὸ ἔλεος καὶ ἡ χάρη ρχεται σ μς μ τὸ Ἅγιο Πνεμα. εχ τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησο χαρίζει στν νθρωπο πο συνεχς τ χρησιμοποιε, δύναμη, γρήγορση, καθαρότητα νο, τ χάρισμα τν ζωοποιν δακρύων, γάπη γι τος δελφούς μας, πόθο γι τ σωτηρία μας κα γενικ συνδέει τν νθρωπο μ τ Θεό.

χρησιμοποίηση τς εχς
Γι ν μπορέσει ν καρποφορήσει εχ τοῦ Ἰησο, θ πρέπει ν ταπεινώσουμε τν αυτό μας κα ν’ γαπήσουμε τ Χριστό. νας γιορείτης λεγε πώς, ταν λέμε «Κύριε ησο Χριστέ, λέησον μς», ν τονίζουμε τ ρμα, δηλαδὴ «ἐλέησον μς», πως τ τόνιζαν ο σημερινο τυφλοί το Εαγγελίου. Ν ταπεινώνουμε τν αυτό μας, ν κλαμε γι τς μαρτίες μας, ν’ ναγνωρίζουμε στ Θε τν προτεραιότητα στ ζωή μας κι τσι θὰ ἔχουμε καρποφορία μέσα μας. ταν λέμε τ λόγια μ μι πνευματικ ξηρότητα κα χωρς ν’ γαπμε Ατν ποὺ ἐπικαλούμεθα, τότε δν μπορομε ν καρποφορήσουμε πνευματικά. χωρς προσοχ προσευχὴ ἀφήνει μέσα μας να κενό.

δελφοί μου,
Τ λόγια πο επαν ο τυφλοί, θ μπορούσαμε ν πομε πς ταν να θερμ «Κύριε ησο Χριστέ, λέησον μς» κι μως βρκαν να χανς πέλαγος σωτηρίας. ς προσευχηθομε κι μες λέγοντας τν εχ ζωντανά, γι ν μς λεήσει Θεός.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου