‘’Μνημονεύετε Αλέξανδρον Παπαδιαμάντην’’ ( Οδ. Ελύτης )

του Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου Θωμά Ανδρέου,

Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ελευθερουπόλεως, 

για το Amen.gr

Ήταν σαν σήμερα… 3 Ιανουαρίου του 1911. Σε μια ταπεινή οικία στο νησί της Σκιάθου, φεύγει από τα επίγεια για τα ουράνια  το σκοτεινό τρυγόνι. Ο πολύς κυρ- Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης , η ‘’ κορυφή των κορυφών…’’ κατά τον Κωνσταντίνο Καβάφη . Κοιμήθηκε ήσυχα, όπως ακριβώς έζησε τα 59 έτη, της επιγείου ζωής του. Πέρασε περισσότερο από ένας αιώνας από τότε και ο κυρ- Αλέξανδρος συνεχίζει να ζει μέσα από τις σελίδες των κειμένων του, που γνώρισαν αλλεπάλληλες εκδόσεις μετά θάνατον του πονήσαντος, όστις ουδέποτε εγνώρισεν την ευτυχίαν να κρατήσει ανά χείρας εν τυπωθέν δικό του βιβλίον…

Η καταξίωση για τον πάμπτωχο σε περιουσιακά στοιχεία κυρ- Αλέξανδρο , ήρθε αφού ο ίδιος πλέον βρισκόταν στον ουρανό. Άνθρωπος αγνής πίστεως, ‘’τέκνον γνήσιον ‘’ της Ορθόδοξης Εκκλησίας όπως ο ίδιος αναπροσδιορίζεται , με μιαν πίστη ,  η οποία και ολοκληρωνόταν μέσα από τα ανθρώπινα στοιχεία της μεγάλης αυτής προσωπικότητας , αγαπούσε τον Χριστό και την Ελλάδα. Ο ίδιος έγραψε : Τὸ ἐπ’ ἐμοί, ἐνόσω ζῶ καὶ ἀναπνέω καὶ σωφρονῶ, δεν θὰ παύσω πάντοτε, ἰδίως δὲ κατὰ τάς πανεκλάμπρους ταύτας ἡμέρας, νὰ ὑμνῷ μετὰ λατρείας τὸν Χριστόν μου, να περιγράφω μετ' ἔρωτος τὴν φύσιν καὶ να ζωγραφῶ μετὰ στοργῆς τὰ γνήσια ἑλληνικὰ ἤθη. Ἐὰν ἐπιλάθωμαί σου, Ἱερουσαλήμ, ἐπιλησθείη ἡ δεξιά μου, κολληθείη ἡ γλῶσσά μου τῷ λάρυγγί μου, ἐὰν οὐ μή σου μνησθῶ.

Παιδί ιερατικής οικογενείας ο ίδιος, εξύμνησε την Ιεροσύνη μέσα από τα δικά του παιδικά βιώματα. Ρομαντικός, ειλικρινής ,καυστικός, με διάθεση να κρατά πάντοτε σε αγωνία τον αναγνώστη του, εξύμνησε όσο κανείς άλλος της δικής του γενιάς, και ίσως και των επομένων, τον Χριστό και την Ελλάδα. Οι ήρωες ,των διαχρονικών διηγημάτων του δεν είναι τίποτε περισσότερο από τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Ο κυρ- Αλέξανδρος , παρατηρεί και γράφει… Κάπου είδε τον τύπο του μαστρο- Παύλου του Πισκολέτου , να ρεμβάζει σε κάποιο καπηλειό και αυτόν , τον έπλασε και τον ονομάτισε  γράφοντας ‘’ Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη’’.

Διαβάστε τη συνέχεια στο ΑΜΕΝ.GR