Σάββατο 16 Απριλίου 2016

Η εξουσία ως διακονία.


Ιωάννου Καραβιδόπουλου,
Ομ. Καθηγητού Πανεπιστημίου

ν ησος, καθς πορεύεται μ τος δώδεκα μαθητές του στ εροσόλυμα, προλέγει σ’ ατος τ πικείμενο πάθος του, δύο π ατούς, άκωβος κα ωάννης, πο βρίσκονται κόμη στν πρ το φωτισμο το γίου Πνεύματος περίοδο -πως λλωστε κα ο λλοι μαθητς - κα συμμερίζονται μλλον τς ντιλήψεις τν ουδαίων περ Μεσσίου ς κοσμικο γέτη, πευθύνουν πρς τ διδάσκαλό τους τ κόλουθο ατημα:

«Διδάσκαλε, θέλουμε ν μς κάνεις τ χάρη πο θ σο ζητήσουμε». «Τί θέλετε ν κάνω γι σς;» τος ρώτησε κενος. «ταν θ γκαταστήσεις τν νδοξη βασιλεία σου», το ποκρίθηκαν, «βάλε μας ν καθίσουμε νας στ δεξιά σου κι λλος στ ριστερά σου».

ησος δν γανακτε γι τ παράλογο ατ ατημα τν μαθητν, λλ’ φο προηγουμένως τος δείχνει τ δρόμο το πάθους κα τς θυσίας χρησιμοποιε τν κατάλληλη ατ εκαιρία γι ν πευθύνει σ λους τος μαθητς του τ κόλουθα βαρυσήμαντα λόγια πο συνιστον κα τ κέντρο το ναγνώσματος:

«Ξέρετε τι ατο πο θεωρονται γέτες τν θνν σκον πόλυτη ξουσία πάνω τους, κα ο ρχοντές τους τ καταδυναστεύουν. Σ' σς μως δν πρέπει ν συμβαίνει ατό, λλ ποιος θέλει ν γίνει μεγάλος νάμεσά σας πρέπει ν γίνει πηρέτης σας· κα ποιος π σς θέλει ν εναι πρτος πρέπει ν γίνει δολος λων. Γιατί κα Υἱὸς το νθρώπου δν ρθε γι ν τν πηρετήσουν, λλ γι ν πηρετήσει κα ν προσφέρει τ ζω του λύτρο γι λους».

Τ λόγια ατ εναι ξιοπρόσεκτα, γιατί μς δίνουν τ πραγματικ νόημα κα περιεχόμενο τς γεσίας, ετε γενικ στν κοινωνία, ετε εδικότερα μέσα στν κκλησία. Τ νόημα ατ μπορεΐ ν συνοψισθε στ φράση τι γεσία εναι ταπείνωση κα διακονία. Ο ρχοντες κα γέτες τν θνν καταδυναστεύουν κα κατεξουσιάζουν τος πηκόους τους κάνοντας χι πλς χρήση λλ κα κατάχρηση τς ξουσίας, πως φαίνεται π τ σύνθετα ρήματα μ τ «κατ» πο χρησιμοποιε ησος. Τ μεγαλεο το χριστιανο γέτη δν βρίσκεται στν ξουσία κα στν πειρασμ πο μφωλεύει σ’ ατν πο τν χει λλ στ διακονία, στν προσφορ το αυτο του γι τος λλους. Ο λέξεις «διάκονος» κα «δολος» πο παντον στ κείμενό μας δείχνουν κα πογραμμίζουν τν ποστολ το γέτη, , ν προχωρήσουμε λίγο περισσότερο, τν ποστολ τς κκλησίας μέσα στν κόσμο. Δν εναι πηγ δυνάμεως ξουσία κα τ ξίωμα πο χει κανείς, λλ’ φορμ κα μέσο διακονίας. ποστολ ατ πορρέει π τ παράδειγμα το διου το θεμελιωτ τς κκλησίας πο δν λθε στν κόσμο γι ν διακονηθε λλ γι ν διακονήσει κα ν προσφέρει τ ζω του λύτρο γι τν ξαγορ τν αχμαλώτων στ δύναμη το σαταν νθρώπων.

Τ λόγια ατ λέγονται π τν Χριστ στος μαθητς του λίγο κριβς πρν π τ πάθος του· κα κκλησία ρισε τν νάγνωση τς περικοπς μία βδομάδα πρν π τν βδομάδα το πάθους, γι ν θυμίσει στν κάθε χριστιαν πο χει κάποια ξουσία στ χέρια του, ετε μικρ ετε μεγάλη, τι σκέψη του πρέπει ν εναι στραμμένη στ διακονία κα στ πάθος, ν θέλει ν εναι πραγματικς μαθητς το Χριστο.

Συνοψίζοντας τ νοήματα το σημερινο ναγνώσματος μπορομε ν πομε τ κόλουθα:

1. Τ πάθος κα σταυρς το Χριστο εναι τ «λύτρο» πο δόθηκε γι τν ξαγορ τν νθρώπων π τν αχμαλωσία το κακο κα ποτελον τν πι ξιόλογη προσφορ κα διακονία πρς τν νθρωπότητα. ποιος δν ναγνωρίζει ατ τν προσφορά, ξακολουθε ν εναι δέσμιος τν προβλημάτων του τρέπεται σ λλες πατηλς λύσεις πο δηγον στν πογοήτευση.

2. σατανικς πειρασμς τς ξουσίας πο μπορε ν φωλιάζει σ κάθε γέτη, μικρ μεγάλο, κκλησιαστικ κοσμικό, εναι δυνατ ν τν δηγήσει στν προσωπικ του κανοποίηση κα χι στν ταπειν κα γόνιμη κπλήρωση τς ποστολς του, πο εναι προσφορ το αυτο του στν πηρεσία τν πολλν.


Κα 3. φιλοδοξία το χριστιανο εναι νόμιμη κα ξιέπαινη, ταν συμπίπτει μ τν πιθυμία του ν μιμηθε τ πάθος το Χριστο, βέβαια χι πάντοτε μ τν ννοια το μαρτυρίου λλ μ τς συνέπειες πο μπορε ν χει μία γνήσια κπροσώπηση το χριστιανισμο μέσα σ’ ναν κόσμο πο χαρακτηρίζεται π συμβιβασμος κα ποχωρήσεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου