Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013

Ο σπόρος του θείου λόγου και το έδαφος των ανθρώπων


του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ. Καθηγητή Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ., 
για το AMEN.GR

Πολλές φορές αναρωτιούνται οι άνθρωποι και απο­ρούν για τη φαινομενική αποτυχία του Χριστιανισμού μέ­σα στον κόσμο που παρατηρείται αλλού σε μικρή και αλλού σε μεγαλύτερη έκταση. Δεν θα έπρεπε, ύστερα από το λυτρωτικό έργο του Χριστού μέσα σ' έναν αφιλόξενο κόσμο και εν συνεχεία των μαθητών του μέσα στην οικου­μένη και κυρίως ύστερα από προσπάθειες και πειραματι­σμούς τόσων αιώνων, να βλέπαμε σήμερα μία μεγαλύτερη επίδραση του Χριστιανισμού μέσα στην ανθρωπότητα και μια πιο ενθαρρυντική εφαρμογή του; Την απάντηση στο ερώτημα αυτό μας δίνει η παραβολή, στην όποια γίνεται λόγος για ένα σπορέα που το έργο του δεν απέδωσε παν­τού τον ίδιο καρπό (Λουκ. 8, 5-15).
.Το έργο του σπορέα δεν υπήρξε ελαττωματικό. Ούτε ό σπόρος χαλασμένος. Σκορπίστηκε παντού πλουσιοπάρο­χα με την αφθονία που διακρίνει τον Θεό, το χορηγό κάθε αγαθού· κι ακόμη σκορπίσθηκε χωρίς διακρίσεις ή προτιμήσεις. Ωστόσο το αποτέλεσμα δεν ήταν ανάλογο προς τη γενναιοδωρία της σποράς. Ενώ ο σπόρος δόθηκε πλούσια και χωρίς διακρίσεις, δεν έγινε παντού δεκτός με τον ίδιο τρόπο, την ίδια προθυμία, την ίδια ανταπόκριση. Έτσι, το αποτέλεσμα δεν ήταν παντού το ίδιο αλλ' ανά­λογο με τη δεκτικότητα και αποδοτικότητα της γης που τον δέχθηκε.

Διαβάστε τη συνέχεια στο AMEN.GR

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου