Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016

π. Αλεξάνδρου Σμέμαν: Κυριακή του Ζακχαίου



+ Πρωτοπρεσβυτέρου Αλεξάνδρου Σμέμαν

ρθόδοξη κκλησία γι ν μς προετοιμάσει γι τ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ρχίζει ν μς ναγγέλλει τν ρχομ της ναν λόκληρο μήνα πρν ατ ρχίσει. Πόσο δύσκολο εναι ν καταλάβει νθρωπος πς πέρα π τν φοσίωσή του στς ναρίθμητες σχολίες τς ζως, θ πρέπει ν φιερώσει πίσης φροντίδα γι τν ψυχή, γι τν σωτερικό του κόσμο.

ν εμασταν λίγο πι σοβαροί, θ βλέπαμε πόσο σημαντική, οσιαστικ κα θεμελιώδης εναι φροντίδα τς ψυχς. Θ κατανοούσαμε τότε τν ργ κα μυστηριώδη ρυθμ τς κκλησιαστικς ζως. Γνωρίζουμε φυσικ τ νόημα πο χει τροφ γι τ ζωή μας. Μερικς τροφς εναι καλς κα θρεπτικές, λλες εναι νθυγιεινές· κάποιες εναι βαριές, πρέπει ν προσέξουμε. Προσπαθομε πολ ν ξασφαλίσουμε πς τροφ πο τρμε εναι καλ γιά μς.

Κα εναι κάτι πολ περισσότερο π εσεβς ρητορικ σχμα ταν λέμε πς κα ψυχ χρειάζεται ν τραφε, πς «οκ π’ ρτ μόν ζήσεται νθρωπος» (Ματθ. 4,4). λοι μας ξέρουμε πς χρειαζόμαστε χρόνο γι διάβασμα, γι στοχασμό, γι συζήτηση, γι διασκέδαση. κόμη κι ατ μως τ φροντίζουμε πολ λίγο, τ προσέχουμε λάχιστα, κόμη κα π τν ποψη τς γιεινς. πιδιώκουμε τ λαφρ διάβασμα, τ πειράγματα ντ γι τ συζήτηση, τ διασκέδαση ντ γι τν ψυχαγωγία.

Δν καταλαβαίνουμε πς ψυχ παθαίνει δυσκοιλιότητα πολ εκολότερα π’ ,τι τ πεπτικό μας σύστημα, κα πς ο συνέπειες μις δυσκοίλιας ψυχς εναι πολ πι πιβλαβες. Τόσος χρόνος φιερώνεται στ ξωτερικ πράγματα, κα πολ λίγος στν σωτερικ ζωή. Πλησιάζουμε μως τώρα ατ τν ποχ το τους πο κκλησία μς κάλει ν θυμηθομε τν παρξη ατο το σωτερικο νθρώπου κα ν θορυβηθομε π τν μνησία μας, π τν δίχως νόημα παραλογισμ μέσα στν ποο βρισκόμαστε, π τ σπατάλη το πολύτιμου χρόνου πο μς χει δοθε τόσο φειδωλά, π τν γαρμπη κα μικροπρεπ σύγχυση μέσα στν ποία ζομε.

Σαρακοστ εναι καιρς μετανοίας, κα μετάνοια εναι πανεξέταση, πανεκτίμηση, τ ν βαθύνει κανες κα ν φέρει τ πάνω κάτω. Μετάνοια εναι τ πώδυνο ξεσκέπασμα το παραμελημένου, ξεχασμένου, μολυσμένου «σωτερικο» νθρώπου.


πρώτη ναγγελία τς σαρακοστς, πρώτη πενθύμιση προέρχεται π μία μικρ εαγγελικ στορία γι ναν ντελς σήμαντο νθρωπο, «μικρν τ δέμας», πο τ πάγγελμα το φοροεισπράκτορα πο ξασκοσε, τν χαρακτήριζε, τν ποχ κείνη κα σ’ κείνη τν κοινωνία, ς πλεονέκτη, πάνθρωπο κα νέντιμο.

Ζακχαος θελε ν δε τν Χριστό· τ θελε τόσο πολύ, στε πιθυμία του τράβηξε τν προσοχ το ησο. πιθυμία εναι ρχ το παντός. πως λέει τ εαγγέλιο, «που γρ στιν θησαυρς μν, κε σται κα καρδία μν» (Ματθ. 6,21). Τ πάντα στ ζω μας ρχίζουν μ κάποια πιθυμία, πειδ ,τι πιθυμομε εναι κα ατ πο γαπομε, ατ πο μς τραβάει π τ μέσα, ατ στ ποο παραδινόμαστε. Γνωρίζουμε πς Ζακχαος γαποσε τ χρμα, κα κατ τ δική του παραδοχ γνωρίζουμε πς γι ν τ ποκτήσει δν εχε κανένα νδοιασμ ν κλέβει λλους. Ζακχαος ταν πλούσιος κα γαποσε τν πλοτο, λλ μέσα του νακάλυψε μι λλη πιθυμία,θελε κάτι λλο, κα ατ πιθυμία γινε κεντρικ στιγμ τς ζως του.

Ατ εαγγελικ στορία θέτει να ρώτημα στν καθένα μας: τί γαπμε, τί πιθυμομε, -χι φυσικ πιπόλαια, λλ βαθιά. Δν πάρχει κανένας μυστηριώδης δάσκαλος πο ν περπατ στν πόλη σας, πο ν περιβάλλεται π τ πλθος. Εναι μως τσι; Δν πάρχει κάποια μυστηριώδης κλήση πο περν κάθε στιγμ π τ ζωή σας· κα κάπου στ βάθη τς ψυχς σας, δν ασθανεσθε κάποιες φορς μι νοσταλγία γι κάτι τ διαφορετικ π’ ατ πο γεμίζει τ ζωή σας π τ πρω μέχρι τ βράδυ; Σταματστε γι μι στιγμή, προσέξτε, εσέλθετε στν καρδιά σας, φουγκραστετε τ σωτερικό σας, κα θ βρετε μέσα σας τν δια κριβς παράξενη κα μορφη πιθυμία.

Ζακχαος ρθε ντιμέτωπος χωρς ατ κανες δν μπορε ν ζήσει, εναι κάτι μως πο σχεδν λοι μας φοβούμαστε κα τ καταπιέζουμε μ τ θόρυβο κα τ ματαιότητα λων ατν πο μς περιστοιχίζουν. «δο στηκα π τν θύραν κα κρούω» (Άποκ. 3,20). κος τ σιγαν κτύπημα; Ατ εναι πρώτη πρόσκληση τς κκλησίας, το Εαγγελίου, κα το Χριστο: πιθύμησε κάτι λλο, πάρε μι βαθι ναπνο π κάτι λλο, θυμήσου κάτι λλο. Κα τ στιγμ κριβς πο σταματμε γι ν κούσουμε ατ τν κλήση εναι σν να φρέσκο κα εχάριστο εράκι ν φυσ στ μουχλιασμένο έρα τς χαρης ζως μας, κα ρχίζει τσι ργ πιστροφή.


πιθυμία. ψυχ παίρνει μι βαθι νάσα. λα γίνονται -χουν κιόλας γίνει- διαφορετικά, νέα, περιόριστα σημαντικά. νθρωπάκος, μ τ ματι του καρφωμένα στ χμα πάνω σ γήινες πιθυμίες, τώρα παύει ν εναι νθρωπάκος καθς ρχίζει νίκη μέσα του. δ βρίσκεται ρχή, τ πρτο βμα π τ ξω πρς τ μέσα, πρς ατ τ μυστηριώδη πατρίδα πο λοι ο νθρωποι, συχν συνείδητα, νοσταλγον κα πιθυμον.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου