Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2016

Πρωτ. Αλεξάνδρου Σμέμαν: Τι είναι ταπείνωση;


Σαν σήμερα, το 1983, εκοιμήθη ο μεγάλος Θεολόγος και συγγραφέας, Πρωτοπρεσβύτερος Αλέξανδρος Σμέμαν (Schmemann Alexander, 1921-1983). Εις μνημόσυνο παραθέτουμε ένα κείμενό του για, ένα θέμα πάντα επίκαιρο για κάθε χριστιανό, την ταπείνωση.

Τί εναι ταπείνωση;

πάντηση σ’ ατ τν ρώτηση μπορε ν φανε παράδοξη γιατί εναι ριζωμένη σ μία περίεργη διαβεβαίωση: διος Θες εναι ταπεινός! Γι κενον πο γνωρίζει τν Θεό, πο Τν τενίζει μέσα στ δημιουργία Του κα στς σωτήριες νέργειές Του, εναι φανερ τι ταπείνωση εναι πραγματικ μία θεία ποιότητα, εναι τ οσιαστικ περιεχόμενο κα λάμψη τς δόξας π τν ποία, πως ψέλνουμε στ Θεία Λειτουργία, εναι «πλήρης ορανς κα γ». Μέσα στν νθρώπινη διανοητικότητά μας χουμε τν τάση ν μ μπορομε ν συμβιβάσουμε τ «δόξα» μ τν «ταπείνωση» - φο μάλιστα ταπείνωση θεωρεται ψεγάδι λάττωμα. κριβς μως γνοιά μας κα δεξιότητά μας εναι κενα πο μς κάνουν θ πρεπε ν μς κάνουν ν νιώθουμε ταπεινοί.


Εναι σχεδν δύνατο ν μεταφέρεις στ σύγχρονο νθρωπο πο τρέφεται μ τ δημοσιότητα, τν ατοπροβολ κα τν τέλειωτη ατοεξύμνηση, τ γεγονς τι κενο πο εναι αθεντικ τέλειο, μορφο κα καλ εναι τν δια στιγμ γνήσια ταπεινό. κριβς γιατί τελειότητα δν χει νάγκη π τ «δημοσιότητα», τν ξωτερικ δόξα π τν κάθε εδους πίδειξη.

Θες εναι ταπεινς γιατί εναι τέλειος. ταπείνωσή Του εναι δόξα Του κα πηγ κάθε ληθινς μορφις, τελειότητας κα καλοσύνης. Ατ συνέβηκε μ τν Παναγία, τ Μητέρα το Χριστο, πο ταπείνωση τν κανε χαρ λης τς οκουμένης κα τραν ποκάλυψη τς ραιότητας πάνω στ γ· ατ γινε κα μ λους τους γίους· τ διο συμβαίνει κα μ κάθε νθρώπινη παρξη στς σπάνιες στιγμς τς παφς της μ τ Θεό.

Πς κανες γίνεται ταπεινός; πάντηση γι να χριστιαν εναι πλή: μ τν νατένιση το Χριστο, πο εναι σαρκωμένη Θεία ταπείνωση, νας, μέσα στν ποο Θες ποκάλυψε, μι γι πάντα, τ δόξα Του σν ταπείνωση κα τν ταπείνωσή Του σν δόξα. «Νν» επε Χριστς τ νύχτα τς κρας ταπείνωσής Του, «δοξάσθη υἱὸς το νθρώπου, κα Θες δοξάσθη ν ατ».

ταπείνωση μαθαίνεται τενίζοντας τ Χριστ ποος επε: «Μάθετε πμο τι προς εμ κα ταπεινς τ καρδί» (Ματθ. 11: 29). Τελικ γινόμαστε ταπεινο μ τ ν μετρμε τ καθετ μ μέτρο τ Χριστ κα ν ναφερόμαστε γι λα σΑτόν. Χωρς τν Χριστ ληθιν ταπείνωση εναι δύνατη, ν στν περίπτωση το Φαρισαίου, κόμα κα θρησκεία, γίνεται περηφάνεια γι τ πιτεύγματά τουχουμε δηλαδ να εδος φαρισαϊκς ατο-δοξολογίας.

Μι προσευχ γι ταπείνωση εναι ρχ τς ληθινς μετάνοιας. Γιατί μετάνοια, πάνω π καθετ λλο, εναι πιστροφ στ γνήσια τάξη τν πραγμάτων, «ναμόρφωση το ρχαίου κάλλους». μετάνοια πομένως εναι θεμελιωμένη στν ταπείνωση κα ταπείνωση – Θεία κα θαυμαστ ταπείνωση – εναι καρπός της κα τέρμα της.

Από το βιβλίο: πρωτ. Αλεξάνδρου Σμέμαν, Μεγάλη Τεσσαρακοστή, εκδ. Ακρίτας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου