Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δορμπαράκη
«Η πεντάχορδος λύρα και πεντάφωτος λυχνία», κατά την υμνογράφο αγία Κασσιανή, οι πέντε δηλαδή μάρτυρες που εορτάζουμε σήμερα: ο Ευστράτιος, ο Αυξέντιος, ο Ευγένιος, ο Μαρδάριος και ο Ορέστης, χαρακτηρίζονται από τη θερμή αγάπη τους προς τον Κύριο. Η αγάπη τους αυτή, η τέλεια και απολύτως σταθερή, ήταν εκείνη που αποτελούσε την κινητήρια δύναμη, προκειμένου να αντέξουν τα πάμπολλα είδη μαρτυρίων που υπέστησαν, χωρίς να καμφθούν καθόλου. Κι αυτήν την αγάπη τους την έδειξαν, κατά τον υμνογράφο τους, όχι μόνο στην πράξη, με τα μαρτύριά τους δηλαδή, αλλά και με τον λόγο τους: με την ομολογία της πίστεώς τους και τη μαρτυρία ότι ο Χριστός είναι γι’ αυτούς ό,τι μπορεί να έχει αξία σ’ αυτήν τη ζωή. «Λόγοις και παθήμασι και πολυτρόποις στερήσεσι της ζωής επεδείξαντο, αγάπην οι άγιοι, την προς σε τελείαν, μη σαλευομένην…Κύριε». (Οι άγιοι επέδειξαν την προς Εσένα, Κύριε, τέλεια και σταθερή αγάπη, με τα λόγια και με τα παθήματα και τις πολύτροπες στερήσεις της ζωής). Και: «Χριστός μοι, αντί πάντων εστίν, ο Μαρδάριος διαπρυσίως εβόα, και πατρίς και σέβας και όνομα∙ υπό σου γαρ τούτο εξεπαιδεύθη, Ευστράτιε». (Ο Χριστός είναι για μένα τα πάντα, φώναζε δυνατά ο Μαρδάριος: και πατρίδα και αξία και όνομα. Διότι από σένα έμαθε τούτο, Ευστράτιε).
Διαβάστε στο "Ακολουθείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου