Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δορμπαράκη
“...ἵνα τούς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ εἰς ἕνα καινόν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην” (᾽Εφεσ. 2, 15)
α. Μέ ρωμαλέα θεολογική σκέψη καί μεγαλειώδη τρόπο ὁ ἀπόστολος Παῦλος προβάλλει στήν πρός ᾽Εφεσίους ἐπιστολή του τό ἑνωτικό ἔργο πού ἔφερε στόν κόσμο ὁ Κύριος ᾽Ιησοῦς Χριστός: εἶναι ᾽Εκεῖνος πού ἀποτελεῖ τήν ἀληθινή εἰρήνη τοῦ κόσμου, γιατί γκρέμισε μέ τόν σταυρικό Του θάνατο ὅ,τι σάν τεῖχος χώριζε τούς ᾽Ιουδαίους καί τούς ἐθνικούς καί προκαλοῦσε ἔχθρα μεταξύ τους. Στόν ἑαυτό Του δημιουργήθηκε ἡ νέα ἀνθρωπότητα, ὁ ῾καινός ἄνθρωπος᾽, ὁ ὁποῖος ἀπετέλεσε τήν ὑπέρβαση τῶν ὅποιων ἀνθρωπίνων μέχρι τότε διαφορῶν καί χωρισμῶν, μέ ἀποτέλεσμα διά τοῦ Χριστοῦ ὁ κάθε ἄνθρωπος νά εἶναι συμπολίτης τῶν ἁγίων καί οἰκεῖος τοῦ Θεοῦ. Μέ τόν Χριστό φανερώνεται ἡ νέα ἀνθρωπολογία, ἡ καινούργια ματιά γιά τόν ἄνθρωπο, κάτι πού συνιστᾶ καί ὅ,τι πιό σύγχρονο ὑπάρχει στόν χῶρο τῶν ἐπιστημῶν τοῦ ἀνθρώπου. ῾Ο ῾καινός ἄνθρωπος᾽ πού ῾ἔκτισε᾽ ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἀπάντηση καί σήμερα τῆς ᾽Εκκλησίας μας στόν σύγχρονο ταραγμένο ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἐξακολουθεῖ καί ἀναζητεῖ τήν ταυτότητά του.
β. 1. Πρό Χριστοῦ κυριαρχοῦσε ἡ διάσπαση ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. ῾Ο καθένας κατανοοῦσε τόν ἑαυτό του καί γενικῶς τόν ἄνθρωπο μέ κριτήρια ἀπολύτως ἐνδοκοσμικά: φυλετικά, ἐθνικά, ταξικά. Οἱ ᾽Ιουδαῖοι γιά παράδειγμα. ῞Οριζαν ὡς ἄξιο λόγου ἄνθρωπο μόνο τόν ᾽Ιουδαῖο, τόν ἐκλεκτό τοῦ Θεοῦ. Τούς ἐκτός αὐτοῦ ἀνθρώπους τούς χαρακτήριζαν ἀπόπαιδα τοῦ Θεοῦ, μή ἀνθρώπους, ὄχι περισσότερο ἀπό ῾σκυλιά᾽. Οἱ ῞Ελληνες παρομοίως. Τό ῾πᾶς μή ῞Ελλην βάρβαρος᾽ ἦταν ἡ πεμπτουσία τῆς ἀπαξίωσης κάθε μή ῞Ελληνα καί τῆς ὑπεραξίας τῶν ἰδίων. Εἶναι γνωστό ἀπό τήν ἄλλη ἡ ταξική προσέγγιση τῶν ἀνθρώπων ἀπό αὐτούς: ἡ διάκριση σέ δούλους καί ἐλευθέρους ἦταν φυσική γιά τούς ῞Ελληνες κατάσταση.
Διαβάστε τη συνέχεια στο ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου