Καθένας ἀπὸ κάποιο
γεγονὸς ποὺ τοῦ ἔχει
συμβῆ μὲ τὴν βοήθεια ἐνός Ἁγίου, ἔχει
καὶ μία ἰδιαίτερη ἀγάπη στὸν Ἅγιο αὐτόν.
Μπορεῖ νὰ εἶναι σοβαρὸ αὐτὸ τὸ γεγονός,
μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ ἁπλό. Νά, ἐγὼ ἐπειδὴ ἀπὸ μικρὸς
πήγαινα στὸ Ἐκκλησάκι τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, ἐκεῖ στὴν Κόνιτσα,ἔχω σὲ μεγάλη
εὐλάβεια τὴν Ἁγία Βαρβάρα. Ἡ Ἁγία μὲ βοήθησε καὶ στὸν
στρατό, ὅταν μὲ πῆραν στοὺς ἀσυρματιστές, ἐνῶ ἤμουν ἀγράμματος
μὲ βοήθησε ὕστερα καὶ στὸ Σανατόριο μετὰ τὴν ἐγχείριση
στοὺς πνεύμονες. Τότε οἱ γιατροί μου εἶχαν πεῖ ὅτι, μόλις θὰ καθάριζε ὁ πνεύμονας,
θὰ ἀφαιροῦσαν τὰ λάστιχα καὶ τὸ μηχάνημα. Καὶ ἐνῶ θὰ τὰ ἔβγαζαν
σε πέντε μέρες, εἶχαν περάσει εἴκοσι πέντε μέρες καὶ δὲν τὰ εἶχαν ἀφαιρέσει,
καὶ ὑπέφερα πολύ.
Τὸ Σάββατο 3
Δεκεμβρίου περίμενα τοὺς γιατρούς,
γιὰ νὰ μὲ ἐλευθερώσουν ἀπὸ τὸ μαρτύριο
αὐτό, ἀλλὰ δυστυχῶς δὲν φάνηκαν.
Τὴν
Κυριακὴ τὸ πρωί, ποὺ ἦταν ἡ μνήμη τῆςἉγίας Βαρβάρας,
λέω: «Ἂν ἦταν νὰ βοηθήση ἡἉγία, ἔπρεπε νὰ εἶχε
βοηθήσει. Οἱ γιατροὶ ἔφυγαν. Σήμερα, Κυριακή, ἀποκλείεται
νὰ ἔρθουν. Τώρα ποιὸς θὰ μοῦ βγάλη τὰ λάστιχα;».
Διαβάστε τη συνέχεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου