Στη Σμύρνη κτυπά ξανά η καμπάνα των Ορθοδόξων

Ένα ιστορικό γεγονός των ημερών μας

του Αριστείδη Πανώτη, Μ. Ιερομνήμονα της Μ. Εκκλησίας, 

για το Amen.gr

Οι συνέπειες των λαθών και των γεγονότων για να λήξει πραγματικά ο Α΄  Παγκόσμιος Πόλεμος το 1923 πληρώθηκαν από το Γένος μας ακριβότερα από την Άλωση της Πόλεως του 1453.  Το σύνολο  των γηγενών Ορθόδοξων Μικρασιατών από «αλύτρωτοι» μεταβλήθηκαν βίαια σε ανέστιους πρόσφυγες για να σωθούν και να συνοικήσουν στην ελληνική επικράτεια. Η «Άνάβαση» των Ελλήνων, των Yunan,  στη  χώρα των Ιώνων, επαλήθευσε το γνωμικό του Εφέσιου φιλόσοφου Ηράκλειου, που όπως έγραψε ο ίδιος πως «ηρεύνησε τον εαυτόν του» και συμπέρανε ότι: «Πόλεμος πάντων πατήρ», για να δηλωθεί  ότι  από τον αγώνα για την επικράτηση προκύπτει κάθε εξέλιξη στα ανθρώπινα  πράγματα. Την πιθανή δυσμενή  εξέλιξη της συμμαχικής «Εντολής»  για την ανάληψη της προστασίας των «αλύτρωτων» Μικρασιατών δεν την υποψιάστηκε το 1919 ο Βενιζέλος. Η επάνοδος στην εξουσία  του παλαιοκομματικού συνασπισμού μετά τις Νοεμβριανές εκλογές του 1920 επιτάχυνε την συμφορά, αφού  διχάστηκε ακόμη και ο στρατός στην Μικρά Ασία.. Την πλέον κρίσιμη ώρα της νεότερης Ιστορίας μας κλήθηκε και πάλι  ο Βενιζέλος να προσφέρει αυτό που δεν επιδίωξε το 1919  μιά  ειρηνευτική συμφωνία με τούς διαφωνούντες με την Ανακωχή του 1918. Τότε έπρεπε να ζητήσει την αποκατάσταση των καλών σχέσεων για την θεμελίωση  της ιδέας της καλής γειτονίας μεταξύ των δύο λαών και τη συμφιλίωσή με ρεαλισμό και φαντασία για τη πολιτική λήθη του παρελθόντος!

Αυτό που δεν  έπραξε τότε, τo επιχείρησε μετά την Μικρασιατική τραγωδία. Πιθανό  ως γνώστης της Ιστορίας να παραδειγματίστηκε  από ένα γεγονός που συνέβη τον 7ο αιώνα στα χρόνια του αυτοκράτορα Ηρακλείου, όταν  οι Έλληνες συναντούν για πρώτη φορά τους προγόνους των σημερινών Τούρκων  στα κράσπεδα της χριστιανικής αυτοκρατορίας μας και :  «Οι Τούρκοι εγένοντο φίλοι τοις Ρωμαίοις», ίσως γιατί οι τότε Τούρκοι ήταν χριστιανοί και δεν έβλεπαν τη Σμύρνη όπως το 1922 λόγω του ευρωπαϊκού προσώπου της ως :«την πόλη των απίστων στο Ισλάμ» (την «Γιαούρ Ισμύρ»)  από τον μεγάλο αριθμό των χριστιανών που δραστηριοποιούνταν εκεί.

Διαβάστε τη συνέχεια στο AMEN.GR