Ένας σπάνιος Συνάδελφός μου

Γράφει ο θεολόγος Βασίλειος Γκρίλλας

από την «Αέναη επΑνάσταση»

Χρόνια τώρα, στην ίδια θέση, αριστερά πάνω στο γραφείο μου στέκει μια κορνίζα. Συνήθως, όσοι έχουν δουλειά γραφείου, πάντα κάπου πάνω στην επιφάνεια εργασία τους ακουμπούν να στέκει κάτι που, στις δύσκολες ώρες της δουλειάς, τους ξεκουράζει. Άλλος μια κορνίζα της οικογένειας, άλλος μια φωτογραφία του παιδιού του, άλλος μια όμορφη ζωγραφιά, κάτι τέλος πάντων, που με μια φευγαλέα ματιά σε κάνει να ξεχνάς την ρουτίνα και τον κόπο και σου δίνει μια μικρή ανάσα δευτερολέπτων για να συνεχίσεις.

Στο δικό μου το γραφείο, σε αυτή την θέση εδώ και είκοσι τρία χρόνια παραστέκει η φωτογραφία ενός καλού Συναδέλφου. Είναι η δική μου ανάσα της δύσκολες ώρες της θεολογικής σπουδής, όταν σαν άνθρωπος δεν παλεύεις άλλο την μελέτη, την εργασία, την γραφή, τα τηλέφωνα, το οτιδήποτε κάνεις για την Θεολογία. Τις ώρες αυτές, μια ματιά μου στα αριστερά του γραφείου, μου δίνει μιαν ανάσα. Μιαν άλλη ανάσα, μικρή και βαθειά που με κάνει να χαμογελώ μέσα μου και να συνεχίζω. Εγώ στο γραφείο μου και εκείνος στην φωτογραφία καθισμένος επίσης στο γραφείο του. Και οι δύο εργαζόμενοι στο ίδιο πεδίο.

Διαβάστε τη συνέχεια