Φασιστικές σάλπιγγες

Ο συγγραφέας Σταύρος Ζουμπουλάκης στο νέο του βιβλίο «Χρυσή Αυγή και Εκκλησία» φοβάται πως το εθνικιστικό κόμμα μπορεί να μετατραπεί σε ένα μαζικό φασιστικό κίνημα 

Πηγή: www.lifo.gr

Φτάνοντας σε αυτό το απάνεμο καταφύγιο –ο Μπαχ στο CD-player, τακτοποιημένα βιβλία στο τραπέζι και βυζαντινές εικόνες στα ράφια–θαρρώ πως έρχομαι σε επαφή με έναν κόσμο μακριά από τον ορυμαγδό των ημερών. Και είναι αλήθεια ότι φωνές όπως αυτή του Σταύρου Ζουμπουλάκη, με τη στωικότητα στην έκφραση και τον μειλίχιο τρόπο στο πώς διατυπώνει ακόμη και το πιο δριμύ κατηγορώ, λείπουν από το τραπέζι της δημόσιας αντιπαράθεσης. Όχι τυχαία, πάνω στο γραφείο του βρίσκω το νέο τεύχος του περιοδικού «Esprit», το «καλύτερο περιοδικό της Γαλλίας, εν πάση περιπτώσει το αγαπημένο μου», όπως χαρακτηριστικά μου σχολιάζει, από όπου πέρασαν ονόματα όπως ο Εμανουέλ Μουνιέ ή ο Πολ Ρικέρ. Έχοντας διατελέσει ο ίδιος σχεδόν επί μια δεκαπενταετία διευθυντής ενός άλλου θρυλικού λογοτεχνικού περιοδικού -ελληνικού αυτήν τη φορά- της «Νέας Εστίας», ξέρει καλά τι σημαίνει πνευματικό εύρος, δυναμική παρέμβαση και αναστοχασμός. Είναι, εξάλλου, από τους ελάχιστους στην Ελλάδα που αξίζουν δικαιωματικά την ταμπέλα του διανοούμενου και του πνευματικού ανθρώπου. Η τελευταία του απόπειρα να μιλήσει de profundis στον κόσμο για τον θάνατο της αδελφής του και το αβάσταχτο βάρος της απώλειας έφερε στο φως της δημοσιότητας ένα βιβλιαράκι με τον τίτλο Η αδελφή μου (από τις εκδόσεις «Πόλις») που έγινε ευπώλητο από την πρώτη, κιόλας, μέρα της κυκλοφορίας του. Αυτήν τη φορά, όμως, ο Σταύρος Ζουμπουλάκης επιστρέφει για έναν εξίσου σοβαρό λόγο: την παρουσία της Χρυσής Αυγής στη δημόσια σφαίρα και την επικίνδυνη εξάπλωση της, κάτι που, όπως φαίνεται, δεν έχουν αντιληφθεί οι πολιτικοί, και το κυριότερο δεν έχει καταδικάσει η Εκκλησία.

Διαβάστε τη συνέχεια