Κυριακή ΙΖ' Ματθαίου: Αποστολικό Ανάγνωσμα

Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δορμπαράκη

῾῾Υμεῖς γάρ ναός Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθώς εἶπεν ὁ Θεός᾽ (Β´ Κορ. 6, 16)

α. ῾Η προφανής καί δεδομένη ἀδυναμία τῶν πιστῶν νά βρίσκονται σέ κοινωνία μέ τούς ἀπίστους εἰδωλολάτρες, ὅπως δέν μπορεῖ νά συνυπάρχει τό φῶς μέ τό σκοτάδι, ἀποτελεῖ τήν αἰτία γιά τόν ἀπόστολο Παῦλο νά μνημονεύσει τούς προφητικούς λόγους περί τῆς στενῆς σχέσης, σχέσης ταυτότητας, τοῦ Θεοῦ μέ τόν λαό Του ᾽Ισραήλ. ῾Πῶς μπορεῖ νά βρίσκονται μαζί στόν ἴδιο τόπο ὁ ναός τοῦ Θεοῦ καί τά εἴδωλα;᾽ διερωτᾶται. Γιά νά ἐξαγάγει τό λογικό συμπέρασμα ὅτι ῾ὑμεῖς ναός Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθώς εἶπεν ὁ Θεός ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καί ἐμπεριπατήσω, καί ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καί αὐτοί ἔσονταί μοι λαός᾽. Γι᾽ αὐτό βγεῖτε καί φύγετε μακριά ἀπό τούς ἀπίστους καί ξεχωρίστε ἀπ᾽ αὐτούς, λέει ὁ Κύριος.

β. 1. ῾Η ἀπομάκρυνση ἀπό τούς εἰδωλολάτρες πού συνιστᾶ στούς Κορινθίους ὁ ἀπόστολος βασισμένος στόν προφητικό λόγο δέν πρέπει νά κατανοηθεῖ ἀπό πλευρᾶς τοπικῆς: δέν χρειάζεται ὁ χριστιανός νά πάρει τά ὄρη καί τά βουνά. ῾Ο ἴδιος ὁ Κύριος στήν ἀρχιερατική Του προσευχή στόν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ λίγο πρίν ἀπό τή σύλληψή Του ἀπευθύνεται στόν Οὐράνιο Πατέρα Του γιά νά πεῖ: ῾Οὐκ ἐρωτῶ Σε ἵνα ἄρῃς αὐτούς (τούς μαθητές Του) ἐκ τοῦ κόσμου, ἀλλ᾽ ἵνα τηρήσῃς αὐτούς ἐκ τοῦ πονηροῦ᾽. Στήν Παλαιά Διαθήκη βεβαίως ἔπρεπε νά ὑπάρχει ἡ ἰδιαίτερη προσοχή καί ὁ φόβος στούς ᾽Ισραηλίτες γιά νά διαφυλάξουν τήν ἀλήθεια τῆς πίστης τους ἀπό τόν συγχρωτισμό τους μέ τούς εἰδωλολάτρες: τό μόνιμο πρόβλημά τους ἦταν ἀκριβῶς ἡ ἐπιρροή πού δέχονταν ἀπό αὐτούς. Μετά τόν ἐρχομό τοῦ Κυρίου ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ ὅμως ἡ προσοχή ἐξακολουθεῖ καί ὑφίσταται γιά τούς χριστιανούς, ἀλλά χωρίς κανένα φοβικό σύνδρομο, κι αὐτό λόγω τῆς αὐτοσυνειδησίας τους: μέ τόν Χριστό γινήκαμε ναός Θεοῦ, ἑνωθήκαμε μαζί Του ὀργανικά ὅπως εἶναι συνδεδεμένα τά μέλη μέ τό σῶμα καί τήν κεφαλή, Τόν ντυθήκαμε καί Τόν φανερώνουμε ῾ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ᾽ στόν κόσμο. Κι αὐτό θά πεῖ: ὁ χριστιανός προσέχει μέν τόν ἑαυτό του, ἀλλά ζώντας τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ἀνοίγεται στόν κόσμο καταθέτοντας τή μαρτυρία τῆς ἀγάπης του πρός ὅλους. ῾Ο κόσμος δηλαδή γίνεται γι᾽ αὐτόν τό πεδίο τῆς ἱεραποστολικῆς δράσης του, ὄχι τόσο μέ τά λόγια, ὅσο μέ τήν ἴδια τήν ἁγιασμένη ζωή του. ῾Οὐ γάρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεός πνεῦμα δειλίας, ἀλλά δυνάμεως καί ἀγάπης καί σωφρονισμοῦ᾽.

Διαβάστε τη συνέχεια