Από το βιβλίο του Ολιβιέ Κλεμάν, "Η αλήθεια ελευθερώσει υμάς"- Συνομιλώντας με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο Α΄, εκδόσεις Ακρίτας, 1997.
Πριν χειροτονηθεί διάκονος, ονομαζόταν Δημήτριος Αρχοντώνης. Γεννήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 1940 στην Τουρκία, στο νησί της Ιμβρου, που τότε οι Ελληνες ορθόδοξοι αποτελούσαν την πλειονότητα του πληθυσμού του. Νησί όλο βουνά, με πλαγιές και κορφές άγριες και άδενδρες, σκεπασμένο με τραχιά, αγκαθερή δορά, πράσινη το χειμώνα, ρούσα το καλοκαίρι, διάτρητη από βράχους. Και η θάλασσα αστραφτερή, απέραντη από το πρώτο ύψωμα. Αλλά και τρεις μεγάλες κοιλάδες, δροσάτες και εύφορες, γεμάτες μεγάλες φυτείες με λιόδεντρα. Και ξωκλήσια παντού, λευκά ξωκλήσια να ενώνουν με τον ουρανό τη γη.
Το χωριό λεγόταν Οι Αγιοι Θεόδωροι, στον πληθυντικό, γιατί είναι δύο οι τιμώμενοι, ο άγιος Θεόδωρος ο Τήρων και ο άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης, δύο στρατιωτικοί άγιοι, που στις εικόνες παρασταίνονται έφιπποι. Ο πατέρας του Δημητρίου είχε το καφενείο του χωριού, όπου οι χωρικοί έρχονταν να ξεκουραστούν και να κουβεντιάσουν, πίνοντας λίγο, μιλώντας πολύ, ξεκουκίζοντας ήρεμα τα κομπολόγια τους που ο αργός ρυθμός τους ειρηνεύει και, μ' όλο που δεν είναι κομποσκοίνια, φέρνουν στον νου την προσευχή. Σε μια γωνιά του καφενείου, μια πολυθρόνα, ένας καθρέφτης: όταν δινόταν η ευκαιρία, ο πατέρας γινόταν κουρέας.
Τέσσερα παιδιά: το πρώτο κορίτσι, ύστερα τρία αγόρια, το δεύτερο από τα τρία, το τρίτο από τα τέσσερα, ο Δημήτριος. Ο πατέρας ήταν σκληρός, αυστηρός. Ισως αυτός μετέδωσε στο γιο του αυτή την αίσθηση της συνέπειας που τον χαρακτηρίζει. Η μητέρα ήταν το καταφύγιο, η άκρα γλυκύτητα, αρνιόταν να τιμωρήσει κι άφηνε τη φροντίδα αυτή στον άνδρα της! Και ο ένας και η άλλη μπόρεσαν να παραβρεθούν στην Πατριαρχική ενθρόνιση του Δημητρίου που είχε γίνει Βαρθολομαίος. Τώρα πια έχουν κι οι δυο αναπαυθεί.
Διαβάστε τη συνέχεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου