Η Ανάσταση του Χριστού

Του Πρωτοπρεσβυτέρου π.Γεωργίου Δορμπαράκη

Η Ανάσταση του Χριστού, Tό μόνο καινούργιο στόν κόσμο

Ἔμφυτη εἶναι ἡ ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου πάντοτε γιά τό νέο καί τό καινούργιο. Κάθε τι καινούργιο τόν συγκινεῖ καί τόν προσανατολίζει σ’ αὐτό. Ὅπως ἤδη τό εἶχε διατυπώσει ὁ μεγάλος ἀρχαῖος Ἕλληνας φιλόσοφος Ἀριστοτέλης «φύσει ὁ ἄνθρωπος ὀρέγεται τοῦ εἰδέναι». Διότι τό παλιό τό ἐντάσσει κανείς στίς δικές του ἐμπειρίες, τό γνωρίζει, τό «κατακτᾶ» κατά κάποιο τρόπο, ὁπότε ἐπιζητεῖ στή συνέχεια τό ἑπόμενο σκαλοπάτι, τή νέα ἐμπειρία. Γι’ αὐτό καί πολύ συχνά μιλοῦμε οἱ ἄνθρωποι γιά τήν ἀναζήτηση νέων ἐμπειριῶν, κάτι πού δυστυχῶς τό ἐκμεταλλεύονται ὁρισμένοι ἐπιτήδειοι, γιά νά παραπλανήσουν ἰδιαιτέρως τίς νεώτερες ὁμάδες τῶν ἀνθρώπων. Ἀκόμη καί τά διάφορα πολιτικά σχήματα ἀνά τόν κόσμο ἔχουν κατανοήσει τήν ἀλήθεια αὐτή καί γι’ αὐτό μιλοῦν γιά νέο τοπίο, νέα πραγματικότητα, καινούργια ἐποχή.

Ἔτσι διαπιστώνεται καθημερινά ὅτι ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι πολύ μεγάλη γιά νά περικλειστεῖ στά μεμονωμένα ὅρια τῶν στοιχείων τοῦ κόσμου τούτου. Ὁ ἄνθρωπος διψάει γιά τά πάντα. Κι εἶναι εὔλογο: ὁ ἄνθρωπος πλασμένος κατ’ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ἔχει προοπτική πολύ πιό πέρα ἀπό τόν κόσμο. Εἶναι δημιουργημένος γιά νά περιλάβει μέσα του ὁλόκληρο τόν Θεό του. Ὁ Θεός εἶναι ἡ ἀρχή καί τό τέλος του. « Ὅτι ἐν αὐτῶ ἐκτίσθη τά πάντα... τά πάντα δι’αὐτοῦ καί εἰς αὐτόν ἔκτισται» (Κολ. 1,16) . Εἶναι γνωστή ἡ φράση τοῦ ἁγίου Αὐγουστίνου ἐν προκειμένῳ: «Ἀνήσυχη εἶναι ἡ καρδιά μας, Κύριε, μέχρις ὅτου βρεῖ Ἐσένα καί ἀναπαυτεῖ σ’ Ἐσένα»!

Διαβάστε τη συνέχεια στο «Ακολουθείν»