«Σίμων Ἰωνᾶ φιλεῖς με; » (Ἰωαν. 21,17)
Ταπεινοφρόνως ὑπακούοντας στήν ἀποστολική ἐντολή τοῦ Κυρίου μας: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη… διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν…», πορευόμεθα καί ἐμεῖς ἀνάμεσα σέ «λαούς φυλές καί γλῶσσες», προσπαθῶντας νά μεταφέρουμε τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, τό μήνυμα τῆς ἀγάπης καί τῆς ἐπαγγελίας τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, δηλαδή, τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν…
Ὅμως αὐτή ἡ πορεία μας κάθε ἡμέρα, κάθε ἄλλο ἀπό τό νά εἶναι εὔκολη προμηνύεται …
Εἶναι γεγονός ὅτι, κάθε στιγμή πορευόμεθα ἀνάμεσα στήν ζωή καί τόν θάνατο, στήν ἀδικία καί τήν φιλανθρωπία, στήν ἀνθρωπιά καί τήν ἀπανθρωπιά…
Ὅσο βαθύτερα προχωρᾶς στήν καρδιά τῆς Ἀφρικῆς τόσο πιό πολύ ὑποφέρεις… καί δέν εἶναι τόσο οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς … εἶναι πού βλέπεις τήν τρομακτική ἔκταση τῆς ἀδικίας πού ἔγινε , γίνεται καί θά συνεχίσει νά γίνεται σ’αὐτόν τόν κόσμο,… τόν Ἀφρικανικό ἀπό τούς κόσμους κάποιων ἄλλων Ἥπείρων…
Βρισκόμεθα λοιπόν ἀπό ἐκπλήξεως εἰς ἔκπληξιν… καί μερικές φορές ἀναρωτιόμαστε ἄν πρέπει νά μιλήσουμε ἤ ὄχι;
Διαβάστε τη συνέχεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου