του Αρχιμ.κ. Αιμιλιανού Παπαδάκη
“Διαθήκη ιερατείας αιωνία” (Αριθ. 25, 13)
Αυτήν τη διαθήκη παρέλαβε ως Παρακαταθήκη, και αυτήν παραδίδει, πλέον, στα χέρια του Πρώτου και Μεγάλου Αρχιερέως Χριστού, στο υπερουράνιο Θυσιαστήριο της ατελεύτητης δοξολογίας του Θεού, ο μακαριστός πατήρ Θεόφιλος.
Και τι άλλο θα ποθούσε μια ψυχή, ένας νους, μια φλεγόμενη από πόθους ιερούς καρδιά, παρά αυτό για το οποίο ετοιμαζόταν μια ολόκληρη ζωή, την ένωσή της με τον εράσμιο Νυμφίο και την αένναη λειτουργική συνέχεια μετά δικαίων και εορταζόντων, εν τω φωτί της παραδείσιας τερπνότητος, ένθα ο ήχος της λατρείας Αυτού ακατάπαυστος!
Παπα-Θεόφιλος Μπουγιουλέκας! Ένα όνομα, μια ιστορία…
Μια καθαρή και απλή ψυχή, που παρέμεινε ατόφια και απήμων από τα χοϊκά πάθη, γιατί ζυμώθηκε στη γνησιότητα του αληθούς χριστιανικού, εκκλησιαστικού, μοναχικού και ιερατικού φρονήματος. Γι’ αυτό και “έσται μισθός τη εργασία αυτού” (Β’ Πρλπ. 15, 7), αφού ο Κύριος του Αμπελώνος “αποδίδει οσίοις μισθόν κόπου αυτών” (Σ. Σολ. 10, 17).
Ο ακούραστος λευΐτης, ο ευσυνείδητος καλόγερος, ο λάτρης της εκκλησιαστικής ευταξίας, ο πιστός οικονόμος των Μυστηρίων, ο αυστηρός τηρητής των ακολουθιών, της παράδοσης, του μοναχικού τυπικού, που αριστοτεχνικά προσήρμοζε στα ενοριακά θέσμια, ο φιλάγιος και μελετητής των Πατέρων, ο θεματοφύλακας της ορθόδοξης κληρονομιάς, κεκοίμηται…
Διαβάστε τη συνέχεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου