Ανεξικακία και Πραότητα

Από το βιβλίο: 

Ιερομόναχος Ευσέβιος Γιαννακάκης, Επίγειος άγγελος και ουράνιος άνθρωπος,

Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Βερίνου

"Καλλιέργησε μία χέρσα πλαγιά τῆς Μονῆς καί μέ τή βοήθεια μερικῶν χωρικῶν οἱ ὁποῖοι προσφέρθηκαν, φύτεψε καινούργιο ἀμπέλι μέ τετρακόσια κλήματα. Ὁ Γέροντας Εὐσέβιος Γιαννακάκης καμάρωνε τά κλήματα, τά ὁποῖα μεγάλωναν γρήγορα. Ἕνα πρωΐ, ὅμως, τό ἀμπέλι ἦταν ἀγνώριστο· δέν ὑπῆρχε ἐκεῖ οὔτε ἕνα πράσινο φύλλο, οὔτε βλαστάρι. Τά τρυφερά κλήματα εἶχαν γίνει τή νύκτα τροφή γιά ἕνα κοπάδι ἀπό γίδια. Τό θέαμα ἦταν θλιβερό. Οἱ ἀδελφές δίσταζαν νά τό ποῦν στό Γέροντα, γιά νά μή στενοχωρηθῆ. Ἐκεῖνος, ὅταν τό ἔμαθε ἀπό κάποια προσκυνήτρια, εἶπε μέ ἐλαφρό μειδίαμα: “Ὥστε ἔτσι; Ἄς πᾶμε νά τό δοῦμε”. Καί ξεκίνησε. Πίσω μου σέ ἀρκετή ἀπόστασι ἀκολούθησαν μερικές μοναχές.

Κοίταξε τό κατεστραμμένο ἀμπέλι καί στάθηκε γιά λίγο σιωπηλός. Ἐπιβλήθηκε στή λύπη του καί δέν εἶπε οὔτε λέξι.

—Τί κάνετε, Γέροντα, τόν ρώτησε μία μοναχή στήν ἐπιστροφή.

—Κομποσχοίνι γιά τόν Δ.. Πόσο θά στεναχωρήθηκε πού τοῦ ξέφυγαν τά γίδια! Μήπως τό ἤθελε;

Οἱ ἀδελφές ἔμειναν ἄναυδες. Διδάχθηκαν βαθειά ἀπ’ τήν πραότητα καί τήν ἀνεξικακία τοῦ πνευματικοῦ τους πατέρα. Τήν Κυριακή ὁ βοσκός πῆγε διστακτικά στό Μοναστήρι. Ὁ Γέροντας δέν τοῦ εἶπε τίποτε γιά τό ἀμπέλι. Ἀντίθετα, τοῦ συμπεριφέρθηκε μέ τόση καλωσύνη, πού δέν τοῦ ἄφησε περιθώριο νά ἀπολογηθῆ. “Νά σ’ εὐλογῆ ὁ Θεός. Νά σ’ εὐλογῆ...”, τοῦ ἔλεγε.

Ἠ ἔκφρασι τῆς ἀγάπης τοῦ Γέροντα εἶχε καί συνέχεια. Τίς παραμονές τῶν Χριστουγέννων τοῦ ἰδίου ἔτους οἱ ἀδελφές ἔγραφαν τίς καθιερωμένες εὐχητήριες κάρτες.

“Γράφετε, γράφετε... στούς ἐπισήμους, στούς εὐεργέτες τῆς Μονῆς, καί καλά κάνετε”, εἶπε. “Ἀξία, ὅμως, ἔχει νά στείλετε μία τέτοια ὡραία κάρτα στό Δ. (τό βοσκό). Θά τή λάβη ἐκεῖνος καί πολύ θά χαρῆ”."