(+) Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος: Περί Χριστιανικού Έθνους

Οἱ λόγοι τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος, πού ἀκολουθοῦν, σκοπεύουν ἀκριβῶς στό νά καταρρίψουν τήν ψευδαίσθησι, ὅτι οἱ Ἕλληνες εἴμαστε ἐξ ὁρισμοῦ, λόγῳ τῆς ἑλληνικής καταγωγῆς μας κ.λπ., ἀνώτεροι ἀπό τούς ἄλλους ὀρθόδοξους λαούς. 

(Πρβλ. Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, Ἄρθρα-Μελέται-Ἐπιστολαί, Ἐν Ἀθήναις, 1986, «Περί τάς ἑλληνοχριστιανικάς συνθέσεις»).

Χριστιανικό ἔθνος

-Γέροντα, ποιό ἔθνος ἐννοεῖ ὁ Κύριος, ὅταν λέη, «Ἀρθήσεται  ἀφ’ ὑμῶν (ἀπό τούς Ἰσραηλῖτες) ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τούς καρπούς αὐτῆς» (Ματθ. 21,43 2).

-Εἶναι τό σύνολον τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Διότι, ὅπως λέγει ἡ Γραφή, «ἐν παντί ἔθνει ὁ φοβούμενος αὐτόν… δεκτός αὐτῷ ἐστι» (Πράξ. 10,35 3.). Ἑπομένως τό νέο ἔθνος, στό ὁποῖο ἀναφέρεται ὁ Κύριος, εἶναι ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανικός κόσμος, ἀσχέτως φυλῆς, γλώσσης, χρώματος κ.λπ.. Αὐτός εἶναι ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ὁ ἅγιος, ὁ νέος Ἰσραήλ. Τό σύνολον τῶν ἀνθρώπων, πού θά πιστεύσουν στόν Χριστό, θά Τόν ἀποδεχθοῦν ὡς Υἱό τοῦ Θεοῦ καί θά γίνουν μέλη τῆς Ἐκκλησίας Του. Δέν ἐννοεῖ ὁ Κύριος ἀποκλειστικῶς τό Ἑλληνικό ἔθνος. Ἄς μή λησμονοῦμε, ὅτι οἱ πρῶτοι – πρῶτοι Χριστιανοί δέν ἦσαν Ἕλληνες. Ἑβραῖοι ἦσαν. Καί οἱ Ἀπόστολοι ἦσαν Ἑβραῖοι. Καί μέ Ἑβραίους διαδόθηκε ὁ Χριστιανισμός. Μήπως ὅλοι οἱ Πατέρες ἦσαν Ἕλληνες; Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ἦταν Σύρος, ὁ Μέγας Ἀντώνιος, ὁ Καθηγητής τοῦ Μοναχισμοῦ, ἦταν Αἰγύπτιος, καί τόσοι ἄλλοι. Γιατί δέν τά βλέπουμε αὐτά; 

Καί ἐγώ Ἕλληνας εἶμαι καί ἀγαπῶ τήν πατρίδα μου. Προσοχή ὅμως. Ἄς μήν ὁδηγοῦμε τά πράγματα σ’ ἕναν ἄλλου εἴδους ρατσισμό μέσα στήν Ἐκκλησία, λέγοντας, «Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες εἴμεθα καλλίτεροι ἀπό σᾶς πού εἶσθε Σλάβοι, πού εἶσθε Γάλλοι, πού εἶσθε Κινέζοι». Ἐνώπιον τοῦ Κυρίου εἴμεθα ὅλοι ἴσοι. Ἀντί καυχήσεως, ἄς κοιτᾶμε νά γινώμεθα ἄξιοι αὐτῆς τῆς μεγάλης ὑποχρεώσεως, τήν ὁποία ἔχουμε πρός τήν κληρονομία τῶν Πατέρων μας. Ἄς μήν ὁμοιάσουμε στούς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι δέν ἔκαναν ὅ,τι ἔκανε ὁ Ἀβραάμ, ἀλλά ἐκαυχῶντο, ὅτι ἦταν τέκνα τοῦ Ἀβραάμ. Ἄς μή βλέπουμε μόνο ὅσα συμφέρουν σ’ ἐμᾶς τούς Ἕλληνες.  

-Δηλαδή Γέροντα, εἶναι τυχαῖο τό γεγονός, ὅτι ὁ Χριστιανισμός διαδόθηκε μέ τήν Ἑλληνική γλῶσσα;

-Στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ τίποτε δέν εἶναι τυχαίο∙ κάθε τί ἔχει τό σκοπό καί τό λόγο του. Ἀπό τό σημεῖο, ὅμως, αὐτό μέχρι τό σημεῖο νά ὑποστηρίζουμε ὅτι εὐτυχῶς πού ὑπήρχαμε ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες καί ἡ γλῶσσα μας, διότι ἀλλοιῶς τί θά ἔκανε ὁ Θεός, ἡ ἀπόστασις εἶναι μεγάλη. Ἄς μή καταλαμβανώμεθα ἀπό σωβινιστικό οἶστρο. Τό γεγονός, ὅτι εἶχε ἐξαπλωθῆ ἡ Ἑλληνική γλῶσσα μέ τίς ἐκστρατεῖες τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου στά πέρατα τοῦ κόσμου, βοήθησε στό νά γίνεται κατανοητό τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀλλ’ ἄν ὁ Θεός ἤθελε νά οἰκονομήση ἀλλοιῶς τό σχέδιό Του, κανείς δέν θά μποροῦσε νά Τόν ἐμποδίση. Γιά τόν Θεό τίποτε δέν εἶναι ἀδύνατο. Μποροῦσε νά ἐκφράση τό μήνυμα τῆς Σωτηρίας καί στή φτωχότερη γλῶσσα, ἄν ἤθελε.