ΚΥΡΙΑΚΗ Β´ ΛΟΥΚΑ: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (ΙΔ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ)

Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δορμπαράκη

῾Οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμῶν τῆς πίστεως, ἀλλά συνεργοί ἐσμεν τῆς χαρᾶς ὑμῶν᾽ (Β´ Κορ. 1, 23)

α. Ὁ ὑμνητής τῆς ἀγάπης ἀλλά καί τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας ἀπόστολος Παῦλος δέν θά μποροῦσε καί στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν Β´ πρός Κορινθίους ἐπιστολή του νά ἐκπέσει ἀπό τό ὕψος τῶν ὕμνων του. Τήν ἀγάπη καί τήν ἐλευθερία πού ζεῖ ἐν Χριστῷ προβάλλει καί πάλι, μολονότι βλέπει ὅτι θά ἔπρεπε νά χρησιμοποιήσει ἰδιαίτερη αὐστηρότητα καί ἔλεγχο σέ παρεκτροπές ὁρισμένων Κορινθίων πιστῶν. ᾽Αρνεῖται ὅμως νά πάει πρός συνάντησή τους μέ τέτοιο σκοπό, γιατί ξέρει ὅτι θά τούς στενοχωρήσει. Καί δέν τό θέλει. Γιατί ἡ ἀγάπη του πρός ὅλους εἶναι τέτοια πού ἀκόμη καί ὁ ἔλεγχός του καί ἡ θλίψη πού προκαλεῖ αὐτός εἶναι καρπός τῆς ὀδυνωμένης καρδιᾶς του. ῾Σᾶς ἔγραψα ἀπό πολλή θλίψη καί στενοχώρια τῆς καρδιᾶς, μέ δάκρυα πολλά, ὄχι γιά νά λυπηθεῖτε, ἀλλά γιά νά γνωρίσετε τήν ἀγάπη πού ὑπερβολικά σᾶς ἔχω᾽. ῾Η ἐξήγηση πού δίνει εἶναι ἐξόχως σημαντική: ῾Δέν εἴμαστε κύριοι τῆς πίστεώς σας κι οὔτε ἔχουμε ἐξουσία σέ σᾶς σάν νά εἶστε δοῦλοι μας. Εἴμαστε ὅμως συνεργάτες τῆς χαρᾶς σας καί θέλουμε νά συντελοῦμε γιά νά αὐξάνει ἡ χαρά σας᾽. ῾Οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμῶν τῆς πίστεως, ἀλλά συνεργοί ἐσμεν τῆς χαρᾶς ὑμῶν᾽.

β. 1. ῾Ο ἀπόστολος ἔχει πλήρη ἐπίγνωση τοῦ ἀποστολικοῦ του ἀξιώματος καί τῆς πνευματικῆς ἐξουσίας πού τοῦ ἔχει δώσει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. ῾Η κλήση γιά τήν οἰκουμενική του ἀποστολή ἀπό ᾽Εκεῖνον  ἐπαναλαμβάνεται σχεδόν σέ κάθε ἐπιστολή του, σέ βαθμό τέτοιο ὥστε νά φτάνει στήν θεωρούμενη ὑπερβολή ὅτι καί ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ νά διδάσκει ἀντίθετα πρός τήν δική του διδασκαλία ῾νά εἶναι ἀνάθεμα᾽. ᾽Ακριβῶς γι᾽ αὐτό λοιπόν θεωρεῖ ὅτι ἡ ἐξουσία του αὐτή συνιστᾶ χάρη τοῦ Θεοῦ πρός σωτηρία τῶν ἀνθρώπων καί ὄχι πρός ὑποταγή τους. ῞Ο,τι δηλαδή ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπε στούς μαθητές Του, ὅτι δέν πρέπει νά κινοῦνται σάν τούς ἐπιγείους ἄρχοντες πού καταδυναστεύουν τόν κόσμο - ῾οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατεξουσιάζουσιν καί κατακυριεύουσιν αὐτῶν. Οὐχ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾽ ὅστις θέλει πρῶτος εἶναι ἔστω πάντων ἔσχατος καί πάντων διάκονος᾽ - τό ἴδιο κήρυττε καί κυρίως ἔπραττε ὁ μεγάλος ἀπόστολος. Τήν θέση του μέ ἄλλα λόγια τήν ἔβλεπε ὡς θέση διακονική καί ὑπηρετική τῶν ἀνθρώπων, κατά τό πρότυπο τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς πίστεως ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ, ὁ ῾Οποῖος ῾οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλά διακονῆσαι᾽, καί ἀπεκάλυψε: ῾ἐγώ εἰμι ἐν μέσῳ ὑμῶν ὡς ὁ διακονῶν᾽. Πού θά πεῖ: οἱ ἀπόστολοι, πολύ περισσότεροι καί οι ἄλλοι πιστοί, κληρικοί καί λαϊκοί, στέκονται πάντοτε σέ πλάγια θέση ἐν σχέσει πρός τούς ἄλλους, προκειμένου νά τούς προσανατολίζουν καί νά τούς ὠθοῦν στόν μόνο Σωτήρα Κύριο ᾽Ιησοῦ Χριστό.

Διαβάστε τη συνέχεια στο ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ