Η ενότητα της Εκκλησίας

του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ. Καθηγητή Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ., 

για το AMEN.GR

Η περικοπή που διαβάζεται την Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου (325 μ.Χ.), αποτελεί μέρος της λεγόμενης «Αρχιερατικής Προσευχής» του Ιησού, της προσευχής δηλ. που απηύθυνε ο Ιησούς προς τον Θεό Πατέρα λίγο πριν από το πάθος του και που περιέχεται ολόκληρη στο κεφ. 17 του κατά Ιωάννην ευαγγελίου. Σ’ αυτή την προσευχή κυριαρχούν δυο βασικά θέματα: (1) η «δόξα» του Ιησού και (2) η ενότητα της Εκκλησίας.

1. Για να κατανοήσει κανείς την έννοια της «δόξας» στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, πρέπει να απαλλαγεί από την αρχαιοελληνική και νεοελληνική έννοια της δόξας. Η δόξα του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη είναι η λαμπρότητα και το μεγαλείο του Θεού, όπως φανερώνεται στον κόσμο με τα θαυμαστά γεγονότα που επιτελεί, όπως η διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας και άλλες εκδηλώσεις της λαμπρής ακτινοβολίας του. Στην Καινή Διαθήκη ο Χριστός φέρει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Θεού της Παλαιάς Διαθήκης κι όταν «σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν», τότε είναι που «εθεασάμεθα την δόξαν αυτού» (Ιω. 1,14). Όλη η ζωή του Ιησού και ιδίως τα θαύματά του αποκαλύπτουν τη δόξα του.Αποκορύφωμα της δόξας του είναι, όσο κι αν αυτό φαίνεται εκ πρώτης όψεως παράξενο, ο σταυρός του. Ο σταυρός όμως δεν αντιμετωπίζεται ως ανεξάρτητο από την ανάσταση γεγονός. Σταυρός και Ανάσταση του Ιησού αποτελούν ενιαίο γεγονός που φανερώνει την αγάπη του Θεού προς τον κόσμο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία χαρακτηρίζεται πολλές φορές από ξένους θεολόγους ως η Εκκλησία της Αναστάσεως.Δεν πρέπει όμως να λησμονούμε ότι είναι και η Εκκλησία του Σταυρού, όχι μόνο διότι η πορεία της μέσα στον κόσμο υπήρξε σταυρική, αλλά και διότι στη λειτουργική της ζωή δεσπόζει τόσο ο σταυρός όσο και η Ανάσταση του Χριστού. «Τον Σταυρόν σου Χριστέ προσκυνούμεν και την αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν», ομολογούμε σε όλη την περίοδο του Πεντηκοσταρίου.

Διαβάστε τη συνέχεια στο AMEN.GR