Του Μητροπολίτου Καστορίας Σεραφείμ
Δεν πρόκειται για ένα αντικείμενο, που ίσως να έχει μικρή ή μεγάλη αξία, αλλά για τη μεγάλη δεσποτική εορτή της Θείας Αναλήψεως, που οι θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας τη θεωρούν ως την κορυφαία όλων των υπολοίπων.
Ο ως άνω τίτλος προέρχεται από τον κάλαμο του Αγίου Επιφανίου Επισκόπου Κωνσταντίας της Κύπρου, που σε μία ομιλία του την ονομάζει «κόσμον των εορτών», δηλαδή, κόσμημα όλων των εορτών. Όπως, δηλαδή, ο κόσμος, το στολίδι, του σώματος είναι η κεφαλή, έτσι και ο κόσμος, το στολίδι, των εορτών είναι η εορτή της Αναλήψεως(1).
Ο ως άνω τίτλος προέρχεται από τον κάλαμο του Αγίου Επιφανίου Επισκόπου Κωνσταντίας της Κύπρου, που σε μία ομιλία του την ονομάζει «κόσμον των εορτών», δηλαδή, κόσμημα όλων των εορτών. Όπως, δηλαδή, ο κόσμος, το στολίδι, του σώματος είναι η κεφαλή, έτσι και ο κόσμος, το στολίδι, των εορτών είναι η εορτή της Αναλήψεως(1).
Όχι μόνον ο Άγιος Επιφάνιος, αλλά και ο Μέγας Αθανάσιος και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μιλώντας γι’ αυτήν την εορτή, την χαρακτηρίζουν ως ανώτερη, αφού συνδέεται με το πλήρωμα της Θείας Οικονομίας και με τη θέωση του ανθρώπου. Πρώτα γεννιόμαστε κατά Χριστόν, μετά πάσχουμε για το Χριστό, νικούμε το κράτος του διαβόλου, ανασταινόμαστε και τέλος μπορούμε να ζήσουμε τη θέωση, γράφει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος.
Γι’ αυτό «το παράδοξον ιπποδρόμιον», όπως ονομάζει αυτό το δεσποτικό γεγονός της Αναλήψεως ο Άγιος Επιφάνιος, μας μίλησαν οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, όπως παραδείγματος χάριν ο Προφήτης Δαβίδ στον 46ο Ψαλμό («Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ, Κύριος εν φωνή σάλπιγγος»)(2) και στον 17ο Ψαλμό («Καί έκλινεν ουρανούς και κατέβη, και γνόφος υπό τους πόδας αυτού. Καί επέβη επί Χερουβίμ και επετάσθη, επετάσθη επί πτερύγων ανέμων»)(3), καθώς και άλλοι εκ των Προφητών, των οποίων η διδασκαλία ήταν αποκαλύψεις του ασάρκου Λόγου του Θεού που πραγματοποιήθηκαν στην Καινή Διαθήκη.
Μας μίλησε, όμως, ο ενανθρωπήσας Λόγος του Θεού: «πάλιν αφίημι τον κόσμον και πορεύομαι προς τον πατέρα»(4) και «αναβαίνω προς τον πατέρα μου και πατέρα υμών και Θεόν μου και Θεόν υμών»(5).
Καί να, σήμερα, βλέπουμε «τον της κτίσεως Δημιουργόν εν ανθρωπίνω εποχούμενον άρματι, ουκ επί γης ατάκτως ελαύνοντα, αλλ’ αιθερίους δρόμους καινοπρεπώς αναστέλλοντα, και τον ουράνιον καμπτήρα καταλαμβάνειν επειγόμενον, και τον παρατρέχοντα Βελίαρ δυνατώς καταστρέφοντα»(6).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου