Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δορμπαράκη
῾μαντευομένη᾽ (Πρ. ᾽Απ. 16,17)
α. ῾Η θεραπεία ἀπό τόν ἀπόστολο Παῦλο μίας δαιμονισμένης κοπέλας μέ μαντικό πνεῦμα, τήν ὁποία ἐκμεταλλεύονταν ὁρισμένοι ἐπιτήδειοι, ὅπως καί ἡ μεταστροφή στήν χριστιανική πίστη ἑνός δεσμοφύλακα καί ἔπειτα καί τῆς οἰκογενείας του, ὅταν οἱ ἀπόστολοι Παῦλος καί Σίλας εἶχαν ριχτῆ στήν φυλακή ὑπέρ τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ στούς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας, εἶναι τό περιεχόμενο τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος τῆς Κυριακῆς τοῦ Τυφλοῦ. ῾Η περίπτωση μάλιστα τῆς κοπέλας, ἐπειδή παρουσιάζει πολλά ἐπικαιρικά στοιχεῖα – καί σήμερα δυστυχῶς παρουσιάζονται τέτοια φαινόμενα - εἶναι ἐκείνη πού μᾶς προκαλεῖ περισσότερο, γι᾽ αὐτό καί σ᾽ αὐτήν περισσότερο θά ἐπικεντρώσουμε τήν προσοχή μας.
β. 1. ῾Η κοπέλα τῶν Φιλίππων λοιπόν εἶχε ῾πνεῦμα πύθωνος᾽, μαντικό πνεῦμα, κατά τίς Πράξεις, πού μέ τίς μαντεῖες της ἀπέφερε πολλά κέρδη στούς κυρίους της. Κι εἶναι εὐνόητο ὅτι μιλώντας γιά μαντεία τήν ἐποχή ἐκείνη μιλᾶμε γιά τό ἴδιο φαινόμενο πού παρατηρεῖται καί στίς μετέπειτα ἐποχές μέχρι σήμερα: μία ἀπόπειρα πρόγνωσης τοῦ μέλλοντος ἀφενός καί ἀποκαλύψεως κεκρυμμένων πραγματικοτήτων τοῦ κόσμου τούτου ἀφετέρου. Προϋποτίθεται λοιπόν στό φαινόμενο τῆς μαντείας ἡ βαθειά ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου νά γνωρίσει ὅ,τι οἱ πεπερασμένες δυνάμεις του τόν κρατοῦν σέ ἄγνοια: τά μυστηριώδη τῆς ζωῆς καί τῶν ἀνθρώπων· τό ἄδηλο μέλλον. Τό φαινόμενο τῆς μαντείας δηλαδή εἶναι ἀποδεικτικό τῆς διπλῆς κατάστασης στόν ἄνθρωπο: τῆς μικρότητας τῶν δυνάμεών του πρῶτον, τῆς ἀπειρίας τῶν ἐπιθυμιῶν του δεύτερον. ῾Ο ἄνθρωπος θέλει καί ἐπιθυμεῖ, ἀλλά δέν μπορεῖ. Διέξοδος λοιπόν σ᾽ αὐτήν τήν διπλότητα φάνηκε ἀπό παλιά ἡ μαντεία: ἕνας δρόμος πού δέν σχετιζόταν μέ τήν λογική ἐπεξεργασία τῶν δεδομένων τῆς ἐμπειρίας, ἀλλά μέ τήν ἀναγωγή σέ ὑπέρ τά συνήθη δυνάμεις, θρησκευτικῆς ὡς ἐπί τό πλεῖστον φύσεως, εἴτε ἄμεσα, ὅπως τά διάφορα μαντεῖα τῶν ἀρχαίων λαῶν, εἴτε ἔμμεσα, τύπου ἀστρομαντείας, χειρομαντείας, καφεμαντείας.
Διαβάστε τη συνέχεια στο ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου