Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δορμπαράκη
Η μεσήλικη κυρία,
με το κορακί κατάμαυρο πρόσφατα βαμμένο μαλλί της, το ξεκαθάρισε από την αρχή:
«Πάτερ, εγώ εξομολογούμαι,
έχω δηλαδή πνευματικό, αλλά σε άλλη ενορία».
Ο ιερέας την κοίταξε
με ελαφρά έκπληξη. Πρόλαβε όμως την ερώτησή του.
«Θα μου πείτε,
γιατί τότε βρίσκομαι εδώ. Ήρθα όχι γιατί θέλω να φύγω από τον πνευματικό μου, αλλά
γιατί έχω ακούσει καλά λόγια για σας, ότι είστε καλός πνευματικός, κι είπα να έλθω
και σε σας».
Άφησε ένα
κενό ο ιερέας. «Ποιο είναι το όνομά σας;» ρώτησε στη συνέχεια χαμηλόφωνα. «Καίτη,
μάλιστα. Από τη μεγαλομάρτυρα αγία Αικατερίνα, προφανώς. Λοιπόν, κ. Καίτη μου, χαίρομαι
καταρχάς που ήλθατε για εξομολόγηση κι ευχαριστώ για την εκτίμησή σας. Όμως, απ’
ό,τι καταλαβαίνω, είστε άνθρωπος της Εκκλησίας, εφόσον εκκλησιάζεσθε και έχετε και
πνευματικό, και γι’ αυτό θα ξέρετε ότι αυτό που λέτε δεν είναι και πολύ σωστό. Δεν
πρέπει κανείς χωρίς ιδιαίτερο λόγο να αλλάζει πνευματικό. Αν υπήρχε τέτοιος λόγος
θα το καταλάβαινα και θα το δεχόμουνα. Μα δεν υπάρχει, συνεπώς θα σας συμβούλευα
να μην ξεκινήσουμε».
Η γυναίκα έδειχνε
να μην καταλαβαίνει. Να της αρνείται ο παπάς να την εξομολογήσει! «Μα, πάτερ, θέλω
να εξομολογηθώ και σε σας. Ποιο είναι το κακό;»
Διαβάστε τη
συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου