Σάββατο 5 Μαρτίου 2016

Αντώνιος Σουρόζ: Κυριακή της τελικής Κρίσεως


Μητροπολίτου Αντωνίου του Σουρόζ
(Anthony Bloom)
5.3.2000

σημεριν παραβολ εναι διαίτερα σημαντικ στς μέρες μας, που πόνος, ξαθλίωση, πείνα, τ πρόβλημα στέγης, ρρώστεια, θάνατος αξάνονται ρα τν ρα. Λέγεται, τι ταν ρθει Μέρα τς Κρίσεως, κενοι πο θ σταθον νώπιον το Θεο - κα εμαστε λοι μες- δν θ ρωτηθον γι τν πίστη, γι τν θεολογική τους γνώση, γι τς πεποιθήσεις τους. Θ τος τεθον συγκεκριμένες κα μεσες ρωτήσεις, πο μπορομε ν τς συνοψίσουμε σ μία: πρξες νθρωπος στ ζωή σου, χι; Εχες συμπόνοια γι’ ατος πο τν χρειάστηκαν; Συγχώρεσες κείνους πο εχαν νάγκη τν συγχώρεση σου;

πάρχει να λλο νάγνωσμα το Εαγγελίου πο μς λέει τι δν πρόκειται γι κείνους πο ξόδεψαν τ χρόνο τους στς κκλησίες λατρεύοντας κα προσευχόμενοι στν Θεό, λλ γι κείνους πο τήρησαν τς ντολς Του. Κα λες ο ντολς συνοψίζονται σ μία, τν γάπη· «γαπστε νας τν λλον, καθς γ σς γάπησα», μ μι γάπη πο εναι λοκληρωτικ, μι γάπη χι συναισθηματική, λλ πο εναι δρο, προσφορ το αυτο σας, μι γάπη θυσιαστική, που προσφέρουμε τν αυτό μας στν πλησίον, κόμα κα μ τίμημα τν δια μας τ ζωή, γι ν μν ναφέρουμε τν προσφορ γαθν. Κα ατ εναι κάτι τόσο σημαντικό.

λλ Κρίση εναι π τώρα παρούσα στ ζωή μας, καθς ο μέρες περνον κα τοιμάζεται ν λάμψει μέ μι καθαρότητα τρομακτική, πειδ κάθε μέρα πο περν, μς πληροφορε ν εμασταν ντάξει χι· ν φερθήκαμε κατά τρόπο ντάξιο το νόματός μας ς Χριστιανο, ξιοι μαθητές το Χριστο, το διου μας το αυτο.

Μέρα μ τ μέρα, ,τι κα ν λέμε μεταξύ μας, ,τι κι ν κάνουμε, τούτο τ ρώτημα στέκει νώπιον μας: «,τι επα, ,τι κανα ξιζε στν Θεό, ξιζε σ μένα; 

Κα θ λθει μέρα πο θ σταθομε νώπιον το Θεο, κα δν θ μς ρωτήσει τίποτα. Θ μς κοιτάξει μ πέραντη συμπόνια κα πόνο, κα τότε θ συνειδητοποιήσουμε τι βρισκόμαστε μέσα στν παρουσία Ατο πο ταν γι μς δς, λήθεια, πο μποροσε ν εναι Ζωή· κα Τν πορρίψαμε ς λήθεια κα τρόπο ζως· κα μπορομε ν πολογίζουμε στν ζωή; Εναι τρομερ στιγμ ταν θ βρισκόμαστε νώπιον κείνου πο πληγώσαμε βαθι κα ξαφνικ θ δομε πόσο βαθι ταν ατ πληγή. Κα ταν θ σταθομε νώπιον το Χριστο θ δομε κενον γι τν ποο κάθε μας πράξη δν ταν ντάξια τς ζως μας, τς πίστης μας, το Χριστο, πο καλομε Κύριο κα Θεό μας- κάθε πράξη κα λόγος μας εναι καρφ πο μπήξαμε στν σταυρωμένο Χριστό.

ς τ σκεφτομε. Μι μέρα θ σταθομε νώπιόν Του, θ μς συναντήσει μ πέραντη γάπη, λλ τότε θ δομε τι ταν γι μς θύμα, πειδ τ κάθε πρόσωπο πο κενος γάπησε, μες τ ταπεινώσαμε, τ πορρίψαμε, τ μελήσαμε, το προκαλέσαμε πόνο. Κα πόσο τρομερ θα εναι τότε ν Τν κοιτάξουμε κα ν ξέρουμε τι δν πάρχει θυμς, μίσος σ’ κενον, παρ νας βαθς πόνος. ς τ σκεφτομε κα ς θυμηθομε τν σημεριν ντολή: ν θέλεις ν μοιάσεις στν Θεό, γίνε πρτα ληθινς νθρωπος. μήν.


πόδοση στν νεοελληνική γλώσσα: www.agiazoni.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου